ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΕΡΓΑΤΗ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΧαρακτηρισμός μισθωτού ως υπαλλήλου ή εργατοτεχνίτη

2176/11.12.1998

α) Κατά τις διατάξεις των εδαφίων α’ και β’ του άρθρου 1 του Ν.Δ.2655/1953 (ΦΕΚ 299/Α’/1953) “περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του Ν.2112/1920 κ.λπ.”, το οποίο αντικατέστησε το άρθρο 7 του Ν.4558/1930, που είχε τροποποιήσει και συμπληρώσει το άρθρο 10 του κωδικοποιημένου Ν.3514/1928, “Ιδιωτικός υπάλληλος θεωρείται παν πρόσωπον κατά κύριον επάγγελμα ασχολούμενον επί αντιμισθία, ανεξαρτήτως τρόπου πληρωμής, εις υπηρεσία ιδιωτικού καταστήματος, γραφείου ή εν γένει επιχειρήσεως ή οιασδήποτε εργασίας και παρέχον εργασία αποκλειστικώς ή κατά κύριον χαρακτήρα μη σωματικήν.

Δεν θεωρούνται ιδιωτικοί υπάλληλοι οι υπηρέται πάσης κατηγορίας, καθώς και παν εν γένει πρόσωπον, το οποίον χρησιμοποιείται εν τη παραγωγή αμέσως ως βιομηχανικός, βιοτεχνικός και μεταλλευτικός ή γεωργικός εργάτης ή ως βοηθός ή μαθητευόμενος των εν λόγω κατηγοριών ή παρέχον υπηρετικάς εν γένει υπηρεσίας”.

β) Κατά τη σαφή έννοια των ανωτέρω συνδυασμένων διατάξεων, η διάκριση του μισθωτού ως εργάτη ή υπαλλήλου εξαρτάται από το είδος, τη φύση και τη μορφή της παρεχόμενης εργασίας, δηλαδή από στοιχεία καθαρώς αντικειμενικά, τα οποία συγκροτούν το ουσιαστικό κριτήριο διάκρισης και όχι από τον περιεχόμενο στη σύμβαση χαρακτηρισμό αυτού ή από τον τρόπο αμοιβής του (με μισθό ή με ημερομίσθιο).

Εργασία δε εργάτη θεωρείται εκείνη η οποία προέρχεται, αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο, από την καταβολή σωματικής ενέργειας, ενώ όταν η εργασία παρίσταται ως προϊόν πνευματικής καταβολής, τότε και εφόσον ο εργαζόμενος διαθέτει εξιδιασμένη εμπειρία, θεωρητική μόρφωση και κατάρτιση για την εκτέλεση της συγκεκριμένης εργασίας, εκτελεί αυτή με υπευθυνότητα και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες κατά την εκτέλεσή της, θεωρείται εργασία υπαλλήλου και όσοι ασκούν αυτή ανήκουν στην κατηγορία των ιδιωτικών υπαλλήλων.

γ) Τα Δικαστήρια, ερμηνεύοντας τις ως άνω διατάξεις, έκριναν ότι ο μισθωτός με την ειδικότητα του κόπτη ενδυμάτων, του οποίου οι εργασίες συνίστανται απλώς στην προσαρμογή (σημείωση) των προτύπων σχεδίων (στάμπα) επί του υφάσματος και, ακολούθως, στη μαζική κοπή αυτού με μηχανικά μέσα (μηχανικό ψαλίδι), χωρίς να γίνεται απ’ αυτόν χρήση γεωμετρικών οργάνων, φέρει την ιδιότητα του εργατοτεχνίτη και όχι του υπαλλήλου, καθόσον στις εργασίες αυτές προέχει το σωματικό στοιχείο κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως το πνευματικό στοιχείο, αφού για την εκτέλεση αυτών δεν απαιτείται εξιδιασμένη εμπειρία, θεωρητική μόρφωση και ανάπτυξη πρωτοβουλίας ή ανάληψη ευθύνης (Α.Π.1461/1987).

Πάντως, σε περίπτωση αμφισβήτησης, αρμόδια να κρίνουν τυγχάνουν τα τακτικά Δικαστήρια.