Νόμος 339 ΦΕΚ Α΄136/5.6.1976
Περί επιβολής υπέρ δήμων και κοινοτήτων τέλους διαμονής παρεπιδημούντων, επί των εκδιδομένων λογαριασμών και επί των λουομένων εις φυσικάς ιαματικάς πηγάς.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της Βουλής, απεφασίσαμε

Άρθρον 1

1. Επιβάλλεται υπερ των δήμων και κοινοτήτων:
α) Τέλος διαμονής παρεπιδημούντων, εφ` όσον η διαμονή διαρκεί έλαττον του εξαμήνου, οριζόμενον εις “0,5%” επι του καταβαλλομένου μισθώματος κλίνης, ενοικιαζομένου δωματίου, διαμερίσματος, χώρου ή θέσεως εις ωργανωμένηνκατασκήνωσιν CAMPING). Το τέλος βαρύνει τον μισθωτήν εισπράττεται δε υποχρεωτικώς υπό του εκμισθωτού, αποδιδόμενον ευθύνη αυτού εις τον δικαιούχνον δήμον ή κοινότητα. Ειδικώς προκειμένου περί ξενοδοχειακών επιχειρήσεων πάσης λειτουργικής μορφής (ξενοδοχείων, MOTELS, BUNGALOWS, ξενώνων και επιπλωμένων διαμερισμάτων) και πάσης κατηγορίας, το τέλος διαμονής παρεπιδημούντων καθορίζεται εις ποσοστόν 3% επί της τιμής κλίνης, συμβεβαιούμενον και συνεισπραττόμενον μετά του φόρου κύκλου εργασιών προσαυξανομένου κατά το άνω ποσοστόν, και αποδιδόμενον εις τον δικαιούχον Δήμον ή Κοινότητα υπό του υποχρέου δια την είσπραξιν αυτού επιχειρηματίου εντός της προθεσμίας αποδόσεως του Φ.Κ.Ε. Ο δικαιούχος Δήμος ή Κοινότης δεν διενεργεί έλεγχον των στοιχείων εισπράξεων εκ διανυκτερεύσεων, αρκούμενος εις τον υπό του Δημοσίου έλεγχον των στοιχείων εισπράξεως του Φ.Κ.Ε. Εν περιπτώσει μη καταβολής εντός της ως άνω προθεσμίας, το τέλος βεβαιούται υπό του δικαιούχου Δήμου ή Κοινότητος επί τη βάσει των περί Φ.Κ.Ε. στοιχείων της οικείας οικον. εφορίας και εισπράττεται κατά τας εκάστοτε περί εισπράξεως των δημοτικών και κοινοτικών εσόδων διατάξεις, προσηυξημένον κατά ποσοστόν 1% δι` έκαστον μήνα καθυστερήσεως. Η προσαύξησις δεν δύναται να υπερβή το 50% του αρχικώς βεβαιωθέντος χρέους.
Σημ.: όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 του Ν. 658/1977 (ΦΕΚ Α` 214).
Σχετικό: το τέλος διαμονής παρεπιδημούντων που είχε οριστεί σε ποσοστό 3% με το άρθρο 17 Ν.2093/1992 και μετά σε 2% με την παρ.10 άρθρου 27 Ν.2130/1993,ορίστηκε από 1.1.2009 σε ποσοστό 0,5% με το άρθρο 23 Ν. 3756/2009 ΦΕΚ Α 53/31.03.2009.
β) Επιβάλλεται υπέρ των δήμων, στην περιφέρεια των οποίων ισχύει το σύστημα του αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων τέλος σε ποσοστό μηδέν κόμμα πέντε τοις εκατό (0,5%) στα ακαθάριστα έσοδα των: α) κάθε είδους, μορφής και ονομασίας καταστημάτων, στα οποία πωλούνται για κατανάλωση εντός των χώρων δραστηριοποίησης του καταστήματος ή σε πακέτο, φαγητά, ποτά, καφές, αναψυκτικά, γαλακτοκομικά προϊόντα και γλυκίσματα, εφόσον διαθέτουν πάγκους ή τραπεζοκαθίσματα, β) ζυθοπωλείων και μπαρ, ανεξαρτήτως ιδιαίτερης ονομασίας και κατηγορίας και γ) καντινών.
Στο ανωτέρω τέλος υπάγονται και τα κέντρα διασκέδασης και τα καταστήματα των πιο πάνω περιπτώσεων που λειτουργούν μέσα σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κάθε λειτουργικής μορφής και κατηγορίας, τα καταστήματα των πιο πάνω περιπτώσεων που λειτουργούν μέσα σε εμπορικά κέντρα, καθώς και στα οργανωμένα τμήματα των SUPERMARKETS και των πολυκαταστημάτων, στα οποία πωλούνται έτοιμα φαγητά.
Επί των εσόδων των επιχειρήσεων Καζίνο και των επιχειρήσεων που λειτουργούν εντός Καζίνο το ανωτέρω τέλος επιβάλλεται σε ποσοστό δύο τοις εκατό (2%).
Προκειμένου για νυχτερινά κέντρα, αίθουσες χορού και άλλα καταστήματα με ποτά και θέαμα, καφωδεία, κέντρα διασκέδασης και χορευτικά κέντρα με μουσική το ανωτέρω τέλος επιβάλλεται σε ποσοστό πέντε τοις εκατό (5%).
Στους δήμους στην περιοχή των οποίων δεν ισχύει το σύστημα του αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων το ανωτέρω τέλος μπορεί να επιβάλλεται με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Αν σε τμήμα δήμου ισχύει το σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων ειδικά και μόνο για το τμήμα αυτό εφαρμόζονται οι ανωτέρω παράγραφοι του παρόντος άρθρου.
Το ανωτέρω τέλος μπορεί να επιβάλλεται με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και στις παρακάτω κατηγορίες καταστημάτων:
α. τουριστικών ειδών, β. ειδών λαϊκής τέχνης, γ. ενθυμίων και δώρων, δ. ενοικιάσεως σκαφών αναψυχής τοπικού χαρακτήρα, θαλάσσιων ποδηλάτων, ιστιοσανίδων, ειδών χρησιμοποιούμενων στην παραλία, ε. ειδών που χρησιμοποιούνται στη θάλασσα από τους λουόμενους, στ. ειδών «σπορ», «σκι» και «ορειβασίας», ζ. σχολών εκμάθησης θαλάσσιων σπορ και εκμάθησης καταδύσεων, η. ενοικιάσεις αυτοκινήτων, μοτοποδηλάτων και ποδηλάτων.
Σε περίπτωση διάθεσης προϊόντων και υπηρεσιών στο πλαίσιο άσκησης πολλαπλών οικονομικών δραστηριοτήτων από τα ανωτέρω καταστήματα, για τον προσδιορισμό του οφειλόμενου τέλους λαμβάνονται υπ΄ όψιν τα ακαθάριστα έσοδα,τα οποία προέρχονται μόνο από τη λιανική πώληση των προϊόντων και των υπηρεσιών που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος άρθρου, όπως αυτά προκύπτουν από την δήλωση της παρ. 4 του άρθρου 6 του ν. 1080/1980 και τα εκκαθαριστικά σημειώματα του Φ.Π.Α..
Το τέλος βαρύνει τον πελάτη και αναγράφεται ξεχωριστά στα εκδιδόμενα κατά τις κείμενες διατάξεις στοιχεία, εισπράττεται δε από αυτόν που εκδίδει το λογαριασμό, ο οποίος υποχρεούται να το καταβάλει στο οικείο δημοτικό ταμείο.
Σημ.: όπως το εδάφ.β`,το οποίο είχε αντικατασταθεί με το εδάφ.β` άρθρου 3 Ν.658/1977 και με την παρ.6 άρθρου 26 Ν.1828/1989 (Α 2), με το άρθρο 20 του Ν.2539/1997 (Α 244) αντικαταστάθηκε πάλι με την παρ.1 του άρθρ.62 του ν.4483/2017

γ) Τέλος επι των λουομένων εις φυσικάςιαματικάςπηγάς, οριζομένον εις δέκα τοις εκατόνεπι τους αντιτίμου εκάστης λούσεως, βαρύνει δε τον λουόμενον, ως λούσεωννοουμένων και των εισπνοών ατομικών τε και ομαδικών ως και των ρινοπλύσεων.

Άρθρον 2

1. Δικαιούχοι των κατά το προηγούμενον άρθρον τελών είναι οι δήμοι και οι κοινότητες:
α) Οίτινες έχουν ή ήθελον χαρακτηρισθή κατά τα κείμενας διατάξεις ως λουτροπόλεις ή ωργανωμένοι αρχαιολογικοί τόποι ή τουριστικοί τόποι ή τόποι θερινής διαμονής. Προκειμένου περί δήμων και κοινοτήτων, οίτινες έχουν ή ήθελενχαρακτηρισθή κατά τας κείμενας διατάξεις ως τουριστικοί τόποι ή τόποι θερινής διαμονής η επιβολή είναι δυνατή κατόπιν αποφάσεως του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, δι` ης θα βεβαιούται ότι συνεπεία της ηυξημένης εν τη περιφερεία του δήμου ή της κοινότητος τουριστικής κινήσεως προκαλούνται εις βάρος αυτού δαπάναι καθαριότητος και φωτισμού ή ανάγκη εκτελέσεως έργων προς αντιμετώπισιν των εκ της αιτίας ταύτης δημιουργουμένων προβλημάτων. Η απόφασις αύτη χρήζει της εγκρίσεως του Νομάρχου. Τυχόν καταρτισθείσαι συμβάσεις ενοικιάσεως υπο των δήμων ή κοινοτήτων υπέρ των οποίων δια του άρθρου 7 του Ν. 127/75 επεβλήθη το τέλος διαμονής παρεπιδημούντων και επι των εκδιδομένων λογαριασμών εξακολουθούν ισχύουσαι μέχρι λήξεως αυτών.
β) Εντός των διοικητικών ορίων των οποίων υπάρχουν αυτοτελείς συνοικισμοί λουτροπόλεων (ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπάρ, κατοικία κλπ.) διαρκούς ή εποχιακής λειτουργίας, προς εξυπηρέτησιν της εκμεταλλεύσεως και λειτουργίας εν γένει ιαματικών ποηγών, ανεγνωρισμένων κατά νόμον ως τοιούτων είτε τουριστικού είτε τοπικού ενδιαφέροντος. γ) Αμαρουσίου, Γλυφάδας, Κηφισίας, Παλαιού Φαλήρου, Χαϊδαρίου, Καλλιθέας, Χαλανδρίου, Βούλας, Βουλιαγμένης, Εκάλης, Ελληνικού, Καλαμακίου, Λυκοβρύσης, Μελισσίων, Μεταμορφώσεως, Νέας Ερυθραίας, Νέας Πεντέλης, Πεύκης και Φιλοθέης της περιφερείας της πρώην διοικήσεως πρωτευούσης και του δήμου Καλαμαριάς της περιφερείας του πρώην δήμου Θεσσαλονίκης.

2. Τα περί ων το άρθρον 1 του παρόντος τέλη δεν επιβάλλονται υπερ των λοιπών δήμων και κοινοτήτων των περιφερειών πρώην Διοικήσεως Πρωτευούσης και πρώην Δήμου Θεσσαλονίκης.

Άρθρον 3
Σημ.: όπως το άρθρο 3 καταργήθηκε με το άρθρο 5β του Ν.658/1977 (ΦΕΚ Α` 214).

Άρθρον 4
Αι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 24του Β.Δ. της 24.9/20.10.1958, ως αντικατεστάθησαν υπο των άρθρων 35 του Ν.Δ. 4260/1962 και 7 του Ν. 127/1975 καταργούνται.

Άρθρον 5

1. Τα περί ων ο παρών νόμος τέλη προκειμένου περί δήμων ή κοινοτήτων, οίτινες έχουν ή ήθελον χαρακτηρισθή ως τουριστικοί τόποι ή τόποι θερινής διαμονής δύνανται να επιβληθούν απο 1ης Ιανουαρίου 1977, τυχόν δε καταρτισθείσαι συμβάσεις, περί των το άρθρον 2 του παρόντος νόμου, εξακολουθούν ισχύουσαι μέχρι λήξεως αυτών.

2. Τα μέχρι της ενάρξεως ισχύος του παρόντος βεβαιωθέντα απ` ευθείας υπο του δήμου ή της κοινότητος διαγράφονται, τα δε τυχόν εισπραχθέντα δεν αναζητούνται.

Άρθρον 6
Επιτρέπεται ίνα δια Π. Δ/τος, εκδιδομένου προτάσει του Υπουργού των Εσωτερικών, κωδικοποιηθούν εις ενιαίον κείμενον νόμου αι διατάξεις του απο 24.9/20.10.1958 Β.Δ., ως ετροποποιήθησαν ήδη και συνεπληρώθησαν και ως τροποποιήθησαν ήδη και συνεπληρώθησαν και ως τροποποιούνται και συμπληρούνται δια τους παρόντος, μεταβαλλομένης εν ανάγκη της σειράς των κεφαλαίων, άρθρων, παραγράφων και εδαφίων και απαλειφομένων των ρητώς ή σιωπηρώς καταργηθεισών διατάξεων, επιτρεπομένων άμα και τυπικών διορθώσεων και προσαρμογής εις την φραστικήν διατύπωσιν άνευ αλλοιώσεως της εννοίας του κειμένου.

Άρθρον 7
Η ισχύς του παρόντος άρχεται απο της δημοσιεύσεώς του δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως

Ο παρών νόμος ψηφισθείς υπό της Βουλής και παρ΄ Ημών σήμερον κυρωθείς, δημοσιευθήτω διά της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του Κράτους.

Εν Αθήναις τη 3 Ιουνίου 1976

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ. ΤΣΑΤΣΟΣ