Νόμος 195 ΦΕΚ Α΄228/18.10.1975

Περί καθορισμού του ύψους των συντάξεων και παροχών Ταμείων τινών Επικουρικής Ασφαλίσεως και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της Βουλής, απεφασίσαμε

Άρθρον 1
Το, εκ του Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Ασφαλίσεως (ΤΕΑ ΠΟΚΑ) μηνιαίον βοήθημα δεν δύναται, να υπερβαίνει κατά ποσόν τον, κατά τας εκάστοτε ισχύουσας διατάξεις, μηνιαίον βασικόν μισθόν του 2ου βαθμού της ιεραρχίας των δημοσίων διοικητικών υπαλλήλων, προσηυξημένον κατά ποσοστόν 5% επί της τυχόν επί πλέον διαφοράς τούτου εκ του εκάστοτε βασικού μισθού του αντιστοιχούντος εις τον βαθμόν ον έφερε και υφ` ον εμισθοδοτείτο ο ησφαλισμένος κατά την έξοδόν του εκ της ενεργού υπηρεσίας. Η εις το ύψος τούτο αναπροσαρμογή των τυχόν καταβαλλομένων μεγαλυτέρων βοηθημάτων γίνεται οίκοθεν παρά του Ταμείου, από της 1ης του μεθεπομένου της δημοσιεύσεως του παρόντος μηνός.

Άρθρον 2

1. Η παρ. 2 του άρθρου 25 του Ν.Δ. 3083/1954 “περι τροποποιήσεως της περί διοικήσεως του ΙΚΑ νομοθεσίας και άλλων τινών διατάξεων” καταργείται, εφαρμοζομένων εφεξής και επί των περί ης η καταργουμένη διάταξις προσώπων, ως προς τας προϋποθέσεις συνταξιοδοτήσεώς των, των οικείων διατάξεων του Κανονισμού Παροχών του ΤΕΑ ΠΟΚΑ.

2. Απονεμηθείσαι μέχρι της ισχύος του παρόντος συντάξεις, κατ` εφαρμογήν της καταργουμένης διατάξεως, διατηρούνται.

Άρθρον 3

1. Η εκ του Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Υπαλλήλων Εθνικού Οργανισμού Καπνού, μηνιαία σύνταξις των από 1ης Ιανουαρίου 1969 μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος συνταξιοδοτηθέντων και εφεξής συνταξιοδοτουμένων, εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να υπερβαίνη το ποσόν των δραχμών εξ χιλιάδων (6.000). Η εις το ύψος τούτο αναπροσαρμογή των τυχόν, υπερτέρων εξ αυτών γίνεται υπό του Ταμείου οίκοθεν.

2. Η προηγουμένη παράγραφος έχει εφαρμογήν και επί των βάσει των διατάξεων του άρθρου 9 του Ν.Δ. 4579/1966 μέχρι της 1ης Ιανουαρίου 1969 εκ του ιδίου Ταμείου συνταξιοδοτηθέντων, της τυχόν, εις ποσόν υπέρτερον των δραχμών εξ χιλιάδων (6.000) καθωρισμένης μηνιαίας συντάξεως τούτων, μειουμένης σταδιακώς από της ως άνω ημερομηνίας (1.1.1969) κατά τους πρώτον και δεύτερον μήνας εις δραχμάς δώδεκα χιλιάδας (12.000) μηνιαίως και κατά τον τρίτον, τέταρτον και πέμπτον μήνας εις δραχμάς δέκα χιλιάδας (10.000) μηνιαίως. Η μετά τας ως άνω μειώσεις από του έκτου από της 1ης Ιανουαρίου 1969 μηνός, ήτοι από 1ης Ιουνίου 1969, αναπροσαρμογή των συντάξεων τούτων εις το ποσόν των δραχμών εξ χιλιάδων (6.000) μηνιαίως γίνεται οίκοθεν παρά του Ταμείου.

3. Χρηματικαί απαιτήσεις κατά του εν τω παρόντι άρθρω Ταμείου, καθ` υπέρβασιν των διατάξεων του παρόντος άρθρου, αίτινες δεν έχουν αναγνωρισθή διά αμετακλήτων δικαστικών αποφάσεων, κηρύσσονται παραγεγραμμέναι από της δημοσιεύσεως του παρόντος, αι δε τυχόν περί τοιούτων απαιτήσεων εκκρεμείς δίκαι καταργούνται.

4. Η παράγραφος 3 του άρθρου 3 του Κανονισμού Παροχών του Ταμείου, ως τούτο ετροποποιήθη διά της υπ` αριθμ. 107/3446/1972 αποφάσεως του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, καταργείται.

Άρθρον 4

1. Η υπό του Ταμείου Αρωγής Υπαλλήλων Υπουργείου Δημοσίων `Εργων, παρεχομένη μηνιαία βασική σύνταξις (μηνιαίον βοήθημα) εις τους εξερχόμενους εκ της παρ` αυτώ ασφαλίσεως ορίζεται:
α. Διά το από 1ης Ιουλίου 1957 μέχρι και της 30ης Ιουνίου 1965 χρονικόν διάστημα εις δώδεκα και ήμισυ εκατοστά (12,50%) των τακτικών αποδοχών αυτών του χρόνου εξόδου εκ της υπηρεσίας.
β. Διά το από 1ης Ιουλίου 1965 και μέχρι και της 31ης Οκτωβρίου 1974 χρονικόν διάστημα εις δέκα πέντε εκατοστά (15%) των τακτικών αποδοχών του χρόνου εξόδου εκ της υπηρεσίας.

2. Εν ουδεμία περιπτώσει το εκ της εφαρμογής της προηγουμένης παραγράφου ποσόν μηνιαίας συντάξεως δύναται να είναι κατώτερον του ήδη καταβληθέντος τοιούτου, κατά τα ως άνω χρονικά διαστήματα.

3. Χρηματικαί απαιτήσεις κατά του εν τω παρόντι άρθρω Ταμείου, καθ` υπέρβασιν των διατάξεων του παρόντος άρθρου, αίτινες δεν έχουν αναγνωρισθή δι` αμετακλήτων δικαστικών αποφάσεων κυρύσσονται παραγεγραμμέναι από της δημοσιεύσεως του παρόντος, αι δε τυχόν περί τοιούτων απαιτήσεων εκκρεμείς δίκαι καταργούνται.

Άρθρον 5
Η ισχύς του παρόντος, όπου δεν ορίζεται άλλως, άρχεται από της δημοσιεύσεώς του διά της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.

Ο παρών νόμος ψηφισθείς υπό της Βουλής και παρ΄ Ημών σήμερον κυρωθείς, δημοσιευθήτω διά της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του Κράτους.

Εν Αθήναις τη 9 Οκτωβρίου 1975

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ. ΤΣΑΤΣΟΣ