Νόμος 1930 ΦΕΚ Α΄20/15.2.1991
Τροποποίηση διατάξεων του ν. 813/1978.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εκδίδομε τον ακόλουθο νόμο που ψήφισε η Βουλή:

Άρθρο 1

1. Το εδάφιο στ` του άρθρου 3 του ν. 813/1978, που προστέθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 6 του ν. 1898/1990, αντικαθίσταται, αφότου ίσχυσε, με το στοιχείο ε`, ως εξής:
“ε) Οι μισθώσεις ακινήτων χαρακτηρισμένων ως διατηρητέων οι οποίες συνάπτονται από 1ης Σεπετεμβρίου 1990”.

2. Στο άρθρο 5 του ν. 813/1978, όπως ισχύει, μετά την παρ. 3 προστίθεται νέα παράγραφος με αριθμό 4, που έχει ως εξής:

“4. Ειδικώς για μισθώσεις κτιρίων που έχουν χαρακτηρισθεί ως διατηρητέα:
α. Το ελεύθερο μίσθωμα, κατά την έννοια της παραγράφου 1, δεν μπορεί να καθορίζεται μικρότερο από 6% ετησίως της αντικειμενικής αξίας του μισθίου κατά το χρόνο επιδόσεως της αγωγής, χωρίς να υπολογίζεται η μείωση της αξίας του ως διατηρητέου.
β. Από 1.2.91 ο εκμισθωτής δικαιούται, εφ` όσον έχει παρέλθει έτος από την τελευταία αναπροσαρμογή, να επιδιώξει εφάπαξ την αναπροσαρμογή. Αν το μίσθωμα που θα καθοριστεί υπερβαίνει το διπλάσιο του καταβαλλόμενου, το υπερβάλλον θα αρχίσει να καταβάλλεται μετά 6 μήνες από τη επίδοση της αγωγής. Μίσθωμα μεγαλύτερο του τριπλασίου δεν οφείλεται”.

3. Οι καταγγελίες μισθώσεων διατηρητέων κτιρίων, που ασκήθηκαν με βάση τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 6 του ν. 1898/1990, είναι
ανίσχυρες και οι εκκρεμείς δίκες θεωρούνται αυτοδικαίως καταργημένες οι δε αποφάσεις που έχουν εκδοθεί, αλλά δεν εκτελέσθηκαν, δεν
εκτελούνται, εκτός της διάταξης για τη δικαστική δαπάνη.

4. Στο άρθρο 11 του ν. 813/1978, όπως ισχύει, προστίθεται παράγραφος 5, που έχει ως εξής:

“5. Η κήρυξη ως διατηρητέου εσωτερικού χώρου καταστήματος και του τυχόν κινητού εξοπλισμού δεν στερεί από τον εκμισθωτή τη δυνατότητα άσκησης των προβλεπόμενων από το ν. 813/1978 άρθρα 9 παρ. 2 και 10 δικαιωμάτων του”.

Άρθρο 2
Η ισχύς του παρόντος νόμου αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.