Νόμος 1928 ΦΕΚ Α΄18/15.2.1991

Κύρωση Συνθήκης Εκδοσης  μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρ. και της Αυστραλίας.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εκδίδομε τον ακόλουθο νόμο που ψήφισε η Βουλή:

Κυρώνεται και έχει την ισχύ που  ορίζει  το  άρθρο  28  παρ.  1  του    Συντάγματος  η  Συνθήκη  `Εκδοσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και  της Αυστραλίας, που υπογράφτηκε στην Αθήνα στις 13 Απριλίου 1987,  της   οποίας  το  κείμενο σε πρωτότυπο στην ελληνική και αγγλική γλώσσα έχει       ως εξής:

Συνθήκη έκδοσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Αυστραλίας

Η Ελληνική Δημοκρατία και η Αυστραλία,  επιθυμώντας  να  καταστήσουν   πιο  αποτελεσματική  τη συνεργασία των δύο χωρών στην καταπολέμηση του  εγκλήματος με τη σύναψη συμφωνίας έκδοσης προσώπων  που  καταζητούνται       προκειμένου  να  ασκηθεί  δίωξη εναντίον τους ή να τους επιβληθεί ή να  εκτίσουν ποινή, ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ τα εξής:

Αρθρο 1

Υποχρέωση έκδοσης

Κάθε Συμβαλλόμενο Κράτος συμφωνεί να εκδίδει στο  άλλο,  σύμφωνα  με  τις  διατάξεις  της  Συνθήκης αυτής, οποιαδήποτε πρόσωπα καταζητούνται   προκειμένου να ασκηθεί δίωξη εναντίον τους ή να τους  επιβληθεί  ή  να       εκτίσουν ποινή στο αιτούν Κράτος για αδίκημα για το οποίο είναι δυνατή       η έκδοση.

Αρθρο 2

Αδικήματα για οποία επιτρέπεται η έκδοση.

1. Για τους σκοπούς της Συνθήκης αυτής, αδικήματα για τα οποία χωρεί    η  έκδοση  είναι  εκείνα  που,  όπως και αν περιγράφονται, τιμωρούνται   σύμφωνα με τη νομοθεσία και των δύο Συμβαλλόμενων  Κρατών  με  στέρηση της  ελευθερίας  κατά  ανώτατο  όριο  για  έναν τουλάχιστον χρόνο ή με αυστηρότερη ποινή.  Στις  περιπτώσεις  όπου  η  αίτηση  έκδοσης  αφορά  πρόσωπο  που έχει καταδικασθεί για τέτοιο αδίκημα και ζητείται για την έκτιση ποινής φυλάκισης ή άλλης στέρησης της ελευθερίας, η  έκδοση  θα    χωρεί  μόνο  εφ`  όσον υπολείπεται περίοδος τουλάχιστον τεσσάρων μηνών       έκτισης τέτοιας ποινής.

2. Για τους σκοπούς αυτού του `Αρθρου και για  να  προσδιοριστεί  αν    ένα  αδίκημα  συνιστά  παραβίαση  της νομοθεσίας των δύο Συμβαλλόμενων   Κρατών:

(α) δεν λαμβάνεται υπόψη αν η νομοθεσία  των  Συμβαλλόμενων  Κρατών   κατατάσσει τις πράξεις ή τις παραλείψεις που αποτελούν το αδίκημα στην  ίδια  κατηγορία αδικημάτων ή αν χρησιμοποιεί την ίδια ορολογία για την       ονομασία του αδικήματος,

(β) λαμβάνεται υπόψη το σύνολο των πράξεων και παραλείψεων για  τις    οποίες  το  εκζητούμενο  πρόσωπο  κατηγορείται και είναι αδιάφορο, αν,    σύμφωνα  με  τη  νομοθεσία  των  Συμβαλλόμενων  Κρατών,  διαφέρουν  τα       συστατικά στοιχεία του αδικήματος.

3.  Στις  περιπτώσεις  όπου ζητείται η έκδοση προσώπου για παραβίαση  νόμου  σχετικού  με  φορολογία,  τελωνειακούς  δασμούς,  έλεγχο  ξένου  συναλλάγματος  ή  άλλου  συναφούς  με προσόδους θέματος, δεν μπορεί να       απορριφθεί αίτηση για έκδοση με τη δικαιολογία  ότι  η  νομοθεσία  του Κράτους  στο  οποίο  απευθύνεται  η αίτηση δεν επιβάλλει το ίδιο είδος    φόρου ή δασμού ή ότι δεν προβλέπεται σ` αυτή φόρος, τέλος, τελωνειακός  κανονισμός ή έλεγχος συναλλάγματος του ίδιου  είδους  που  προβλέπεται    από τη νομοθεσία του αιτούντος Κράτους.

4.  Στις περιπτώσεις όπου το αδίκημα διεπράχθη εκτός του εδάφους του   αιτούντος Κράτους, η έκδοση θα χωρεί στην περίπτωση  που  η  νομοθεσία       του  Κράτους  προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση προβλέπει την τιμωρία       αδικήματος που  διαπράττεται  εκτός  του  εδάφους  του,  σε  παρόμοιες       περιστάσεις.    Εφ`  όσον  η  νομοθεσία  του  Κράτους  προς  το  οποίο       απευθύνεται η αίτηση δεν περιέχει τέτοια διάταξη, το  Κράτος  προς  το       οποίο  απευθύνεται  η  αίτηση έχει διακριτική εξουσία να επιτρέψει την       έκδοση.

Αρθρο 3

Εξαιρέσεις έκδοσης.

1. Η έκδοση δεν επιτρέπεται σε καμία από τις παρακάτω περιπτώσεις:

(α) Οταν το έγκλημα για το οποίο ζητείται η έκδοση είναι πολιτικό.

Ως  πολιτικό  έγκλημα  δεν  θεωρείται  η  δολοφονία  ή  η   απόπειρα       δολοφονίας  Αρχηγού  Κράτους  ή μέλους της οικογένειάς του/της, ούτε η       παραβίαση νόμου σχετικού με τη γενοκτονία

(β) όταν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύει κανείς ότι  έχει  γίνει       αίτηση  έκδοσης  για  ένα  κοινό  ποινικό  αδίκημα με σκοπό τη δίωξη ή       τιμωρία προσώπου λόγω της φυλής, θρησκείας,  εθνικότητας  ή  πολιτικών       του  πεποιθήσεων ή ότι το πρόσωπο αυτό μπορεί να διατρέξει κίνδυνο για       οποιοδήποτε από τους παραπάνω λόγους

(γ) όταν το αδίκημα για το οποίο ζητείται η έκδοση αποτελεί αδίκημα       σύμφωνα με τη στρατιωτική νομοθεσία και δεν είναι αδίκημα  σύμφωνα  με       το κοινό ποινικό δίκαιο των Συμβαλλόμενων Κρατών

(δ)  όταν  έχει εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση στο Κράτος προς το οποίο       απευθύνεται η αίτηση ή σε τρίτο κράτος σχετικά με το  αδίκημα  για  το       οποίο ζητείται η έκδοση του προσώπου ή

(ε)  όταν  το  εκζητούμενο  πρόσωπο  έχει  απαλλαγεί, σύμφωνα με τη       νομοθεσία ενός των Συμβαλλόμενων Κρατών, από  δίωξη  ή  τιμωρία,  λόγω       παραγραφής ή για οποιαδήποτε άλλη αιτία.

2.  Η έκδοση μπορεί να μην επιτραπεί σε οποιαδήποτε από τις παρακάτω       περιπτώσεις:

(α) Οταν το εκζητούμενο πρόσωπο είναι υπήκοος του Κράτους  προς  το       οποίο απευθύνεται η αίτηση.

Στην  περίπτωση  που  το  Κράτος  προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση       αρνηθεί να εκδώσει υπήκοο του Κράτους αυτού, θα υποβάλει  την  υπόθεση       στις  αρμόδιες  αρχές,  εφ`  όσον  το  ζητήσει  το  άλλο Κράτος και το       επιτρέπει η νομοθεσία του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η  αίτηση,       ούτως  ώστε να αρχίσει η διαδικασία δίωξης του προσώπου σχετικά με όλα       ή οποιαδήποτε από τα αδικήματα για τα οποία  ζητήθηκε  η  έκδοση,  εφ`       όσον αυτό κρίνεται πρόσφορο.

(β)  Οταν οι αρμόδιες αρχές του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η       αίτηση έχουν αποφασίσει να  μην  προβούν  σε  δίωξη  του  εκζητούμενου       προσώπου για το αδίκημα σχετικά με το οποίο ζητείται η έκδοση.

(γ)   Οταν   το  αδίκημα,  για  το  οποίο  το  εκζητούμενο  πρόσωπο       κατηγορείται ή έχει καταδικαστεί ή οποιοδήποτε  άλλο  αδίκημα  για  το       οποίο  μπορεί  να  κρατηθεί  ή να δικαστεί σύμφωνα με τη Συμφωνία αυτή       επιφέρει τη θανατική ποινή  σύμφωνα  με  τη  νομοθεσία  του  αιτούντος       Κράτους,  εκτός  αν  το  Κράτος  αυτό  εγγυηθεί ότι δεν θα επιβληθεί η       θανατική ποινή ή, εάν επιβληθεί, δεν θα εκτελεστεί.

(δ) Οταν το αδίκημα για  το  οποίο  ζητείται  η  έκδοση  θεωρείται,       σύμφωνα  με  τη  νομοθεσία  του  Κράτους  προς  το οποίο απευθύνεται η       αίτηση, ότι διεπράχθη εν όλω ή εν μέρει εντός του Κράτους αυτού.

(ε) Οταν εκκρεμεί, στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται  η  αίτηση,       δίωξη  κατά  του  εκζητούμενου  προσώπου  όσον αφορά το αδίκημα για το       οποίο ζητείται η έκδοση.

(στ) Οταν η αρμόδια αρχή του Κράτους προς το  οποίο  απευθύνεται  η       αίτηση,  λαμβάνοντας  συγχρόνως  υπόψη  τη  φύση του αδικήματος και το       συμφέρον του αιτούντος Κράτους,  θεωρεί  ότι,  υπό  τις  συγκεκριμένες       περιστάσεις  περιλαμβανομένης  της  ηλικίας, υγείας ή άλλης προσωπικής       κατάστασης του εκζητούμενου προσώπου, η έκδοση του προσώπου  αυτού  θα       ήταν  άδικη, καταπιεστική, ασυμβίβαστη με τις ανθρωπιστικές ιδέες ή θα       συνιστούσε υπερβολικά αυστηρή ποινή.

3. Το άρθρο αυτό δεν θίγει  οποιεσδήποτε  υπάρχουσες  ή  μελλοντικές       υποχρεώσεις των Συμβαλλόμενων Κρατών βάσει πολυμερών συνθηκών.

Αρθρο 4

Αναβολή εξέτασης αίτησης έκδοσης.

Το  Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση μπορεί να αναβάλει την       εξέταση αίτησης για έκδοση  προσώπου,  προκειμένου  να  ασκήσει  δίωξη       εναντίον  του  ή  προκειμένου  να  εκτίσει  ποινή για αδίκημα άλλο από       εκείνο που συνιστά μια πράξη ή παράλειψη  για  την  οποία  ζητείται  η       έκδοσή  του  και  στις  περιπτώσεις  όπου  το  Κράτος  προς  το  οποίο       απευθύνεται η αίτηση αναβάλλει έτσι την έκδοση, θα ενημερώνει  σχετικά       το αιτούν Κράτος.

Αρθρο 5

Διαδικασία έκδοσης και απαιτούμενα έγγραφα.

1.  Η  αίτηση  για  έκδοση  γίνεται  γραπτώς  και διαβιβάζεται με τη       διπλωματική  οδό.   Ολα  τα   δικαιολογητικά   της   αίτησης   έκδοσης       επικυρώνονται σύμφωνα με το `Αρθρο 6.

2. Η αίτηση έκδοσης συνοδεύεται:

(α) εάν το πρόσωπο κατηγορείται για αδίκημα, από ένταλμα  συλλήψεως       ή  αντίγραφο του εντάλματος συλλήψεως του προσώπου, περιγραφή του κάθε       αδικήματος για το οποίο ζητείται η έκδοση και περιγραφή των πράξεων  ή       παραλείψεων  οι  οποίες  καταλογίζονται  στο  πρόσωπο  σχετικά με κάθε       αδίκημα

(β) εάν το πρόσωπο καταδικάστηκε για αδίκημα κατά την απουσία  του,       από  δικαστικό  ή  άλλο  έγγραφο  ή  αντίγραφο αυτών, που επιτρέπει τη       σύλληψη του προσώπου, περιγραφή κάθε αδικήματος για το οποίο  ζητείται       η   έκδοση   και  περιγραφή  των  πράξεων  ή  παραλείψεων,  οι  οποίες       καταλογίζονται στο πρόσωπο σχετικά με κάθε αδίκημα

(γ) αν το πρόσωπο καταδικάστηκε για  αδίκημα  κατ`  αντιμωλία,  από       έγγραφα που να αποδεικνύουν την καταδίκη και την επιβληθείσα ποινή, το       γεγονός  ότι η ποινή είναι άμεσα εκτελεστή και το αν και κατά πόσο δεν       εξετελέσθη η ποινή

(δ) εάν το πρόσωπο καταδικάστηκε για αδίκημα  κατ`  αντιμωλία  αλλά       δεν  έχει  επιβληθεί  ποινή, από έγγραφα που αποδεικνύουν την καταδίκη       και δήλωση που να βεβαιώνει ότι πρόκειται να επιβληθεί ποινή

(ε)  σ`  όλες  τις  περιπτώσεις,  από  αντίγραφο  των   νομοθετικών       διατάξεων,  εάν  υπάρχουν,  που προβλέπουν το αδίκημα ή το κείμενο του       σχετικού με το αδίκημα νόμου, περιλαμβανομένου οποιουδήποτε νόμου  που       αναφέρεται  στον  περιορισμό της διαδικασίας, ανάλογα με την περίσταση       και σε κάθε περίπτωση περιγραφής της ποινής που  μπορεί  να  επιβληθεί       και

(στ)  σε  όλες  τις  περιπτώσεις,  από  όσο  το  δυνατό ακριβέστερη       περιγραφή του προσώπου μαζί με  οποιαδήποτε  άλλη  πληροφορία  που  θα       βοηθούσε να αναγνωριστεί η ταυτότητα και η υπηκοότητα αυτού.

3.  Στην  έκταση  που  το  επιτρέπει η νομοθεσία του Κράτους προς το       οποίο απευθύνεται η αίτηση, μπορεί να χωρήσει έκδοση προσώπου  σύμφωνα       με   τις   διατάξεις  της  Συμφωνίας  αυτής,  ανεξαρτήτως  του  αν  οι       προϋποθέσεις των παραγράφων 1 και 2 του `Αρθρου αυτού  τηρήθηκαν,  εφ`       όσον το πρόσωπο συγκατατίθεται στην απόφαση περί εκδόσεώς του.

4.  Τα δικαιολογητικά αίτησης έκδοσης συνοδεύονται από μετάφραση στη       γλώσσα του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση.

Αρθρο 6

Επικύρωση δικαιολογητικών.

1. Εγγραφο το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο  5,  συνοδεύει  αίτηση  για       έκδοση,  αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο, εφ` όσον είναι επικυρωμένο, σε       οποιαδήποτε διαδικασία έκδοσης στο έδαφος του Κράτους  προς  το  οποίο       απευθύνεται η αίτηση.

2.   Εγγραφο  θεωρείται  επικυρωμένο  για  τους  σκοπούς  αυτής  της       συμφωνίας εάν:

(α) είναι υπογεγραμμένο ή θεωρημένο από δικαστή, ειρηνοδίκη ή  άλλο       εξουσιοδοτημένο υπάλληλο του αιτούντος Κράτους, και

(β)  είναι  επικυρωμένο  ενόρκως  ή  με  τη  διαβεβαίωση  μάρτυρα ή       σφραγισμένο με επίσημη ή δημόσια  σφραγίδα  του  αιτούντος  Κράτους  ή       Υπουργού ή άλλου αξιωματούχου της Κυβέρνησης του αιτούντος Κράτους.

Αρθρο 7

Συμπληρωματικές πληροφορίες.

1.  Αν  το  Κράτος  προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση θεωρεί ότι οι       πληροφορίες που παρέχονται σχετικά με την αίτηση έκδοσης προσώπου  δεν       είναι  επαρκείς για να πληρωθούν οι όροι της νομοθεσίας του όσον αφορά       την έκδοση, το  Κράτος  αυτό  μπορεί  να  ζητήσει  να  παρασχεθούν  οι       απαραίτητες συμπληρωματικές πληροφορίες εντός χρονικού διαστήματος που       αυτό ορίζει.

2.  Αν το πρόσωπο του οποίου ζητείται η έκδοση είναι υπο κράτηση και       οι συμπληρωματικές πληροφορίες δεν είναι επαρκείς  ή  δεν  παραληφθούν       εντός  της  ορισθείσης  προθεσμίας,  το  εκζητούμενο πρόσωπο μπορεί να       αφεθεί ελεύθερο. Τούτο όμως δεν αποκλείει νέα  αίτηση  εκ  μέρους  του       αιτούντος Κράτους για την έκδοση του εν λόγω προσώπου.

3.  Οταν  το  εκζητούμενο  πρόσωπο  αφεθεί  ελεύθερο, σύμφωνα με την       παράγραφο  2,  το  Κράτος  προς  το  οποίο  απευθύνεται  η  αίτηση  θα       ενημερώσει σχετικά το αιτούν Κράτος, όσο το δυνατόν συντομότερα.

Αρθρο 8

Προσωρινή σύλληψη.

1.  Σε  επείγουσες  περιπτώσεις,  ένα  Συμβαλλόμενο Κράτος μπορεί να       ζητήσει μέσω της INTERPOL ή κατ` άλλο τρόπο την προσωρινή σύλληψη  του       εκζητούμενου  προσώπου,  εν όσω εκκρεμεί η υποβολή της αίτησης έκδοσης       δια της διπλωματικής οδού.

2. Η αίτηση περιλαμβάνει περιγραφή του εκζητούμενου προσώπου, δήλωση       ότι η έκδοση θα ζητηθεί δια της διπλωματικής  οδού,  δήλωση  περί  της       υπάρξεως  και  των  όρων του εντάλματος συλλήψεως ή της καταδικαστικής       αποφάσεως κατά του προσώπου,  δήλωση  για  την  ποινή  που  μπορεί  να       επιβληθεί ή που έχει επιβληθεί για το αδίκημα, και, εάν ζητηθεί από το       Κράτος  προς  το  οποίο  απευθύνεται η αίτηση, περιγραφή των πράξεων ή       παραλείψεων που στοιχειοθετούν το αδίκημα.

3. Μόλις παραλάβει τέτοια αίτηση το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται       η αίτηση θα λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσει  την  σύλληψη       του  προσώπου  και  το  αιτούν  Κράτος  θα  ενημερωθεί εγκαίρως για το       αποτέλεσμα της αίτησής του.

4. Πρόσωπο που συνελήφθη βάσει μιας τέτοιας αίτησης μπορεί να αφεθεί       ελεύθερο μετά την παρέλευση 45 ημερών από την ημερομηνία σύλληψής του,       εφ` όσον η αίτηση έκδοσής του με τα δικαιολογητικά  που  περιγράφονται       στο  άρθρο  5  δεν  έχει  ακόμη  ληφθεί  από  το  Κράτος προς το οποίο       απευθύνεται η αίτηση.

5. Η απόλυση προσώπου σύμφωνα με την παράγραφο 4 αυτού  του  `Αρθρου       δεν   εμποδίζει  την  έναρξη  διαδικασίας  με  σκοπό  την  έκδοση  του       εκζητούμενου προσώπου, εάν η αίτηση ληφθεί μεταγενέστερα.

Αρθρο 9

Συρροή αιτήσεων.

1. Στην περίπτωση που ληφθούν αιτήσεις από δύο ή  περισσότερα  Κράτη       για την έκδοση του ίδιου προσώπου, το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται       η αίτηση καθορίζει σε ποιό από τα Κράτη αυτά θα εκδοθεί το πρόσωπο και       γνωστοποιεί την απόφασή του στα αιτούντα Κράτη.

2.  Κατά  τον καθορισμό του Κράτους στο οποίο θα εκδοθεί το πρόσωπο,       το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση λαμβάνει υπόψη  όλες  τις       σχετικές περιστάσεις και ειδικότερα:

(α)  εάν  οι  αιτήσεις  αναφέρονται  σε  διαφορετικά  αδικήματα, τη       σχετική σοβαρότητα των αδικημάτων

(β) το χρόνο και τόπο τέλεσης κάθε αδικήματος

(γ) τις αντίστοιχες ημερομηνίες των αιτήσεων

(δ) την υπηκοότητα του προσώπου και

(ε) το συνήθη τόπο διαμονής του προσώπου.

Αρθρο 10

Παράδοση του εκδοθέντος προσώπου.

1. Το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση, ευθύς μόλις  ληφθεί       απόφαση  για  την  αίτηση  έκδοσης,  γνωστοποιεί  την απόφαση αυτή στο       αιτούν Κράτος μέσω της διπλωματικής οδού.

2.  Στην  περίπτωση  που  χωρήσει  έκδοση  προσώπου  για  διαπραχθέν       αδίκημα,  το  πρόσωπο παραλαμβάνεται από το έδαφος του Κράτους προς το       οποίο απευθύνεται η αίτηση, από σημείο αναχώρησης  του  Κράτους  αυτού       που εξυπηρετεί το αιτούν Κράτος.

3.  Το  αιτούν  Κράτος  παραλαμβάνει  το  πρόσωπο  από το έδαφος του       Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η  αίτηση  μέσα  σε  εύλογο  χρονικό       διάστημα  καθοριζόμενο  από  το  Κράτος  προς  το  οποίο απευθύνεται η       αίτηση. Εάν το πρόσωπο δεν παραληφθεί μέσα σ`  αυτό  το  διάστημα,  το       Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση μπορεί να αρνηθεί την έκδοσή       του για το ίδιο αδίκημα.

4.  Αν λόγοι ανωτέρας βίας παρεμποδίσουν το Κράτος να παραδώσει ή να       παραλάβει το  εκζητούμενο  πρόσωπο,  θα  ενημερώσει  σχετικά  το  άλλο       Κράτος.  Τα  δύο  Συμβαλλόμενα  Κράτη  θα  καθορίσουν  νέα  ημερομηνία       παραδόσεως και εφαρμόζονται οι διατάξεις της παραγράφου  3  αυτού  του       `Αρθρου.

Αρθρο 11

Παράδοση αντικειμένων.

1.  Στο  μέτρο  που επιτρέπεται από τη νομοθεσία του Κράτους προς το       οποίο απευθύνεται η αίτηση και επιφυλασσομένων των δικαιωμάτων τρίτων,       τα οποία θα πρέπει να γίνουν σεβαστά, όλα τα αντικείμενα που  βρέθηκαν       στο  Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση και που αποκτήθηκαν από       το αδίκημα ή που μπορεί να ζητηθούν σαν  μαρτυρία,  παραδίδονται,  εφ`       όσον χωρήσει έκδοση και εφ` όσον το ζητήσει το αιτούν Κράτος.

2.  Με  την επιφύλαξη των όρων της παραγράφου 1 αυτού του `Αρθρου τα       παραπάνω αντικείμενα παραδίδονται στο αιτούν Κράτος, μετά  από  αίτηση       αυτού,  ακόμα  και αν η έκδοση δεν μπορεί να χωρήσει, έστω και αν έχει       δοθεί  συγκατάθεση  γι`  αυτήν,  λόγω  θανάτου   ή   δραπέτευσης   του       εκζητούμενου προσώπου.

3.  Στην περίπτωση που επιτρέπεται από τη νομοθεσία του Κράτους προς       το οποίο απευθύνεται η αίτηση  ή  που  τα  δικαιώματα  των  τρίτων  το       απαιτούν,  οποιαδήποτε  αντικείμενα  που  παραδόθηκαν  κατ`  αυτόν τον       τρόπο, επιστρέφονται στο Κράτος προς το  οποίο  απευθύνεται  η  αίτηση       ανέξοδα, μετά από αίτηση του Κράτους αυτού.

Αρθρο 12

Κανών ειδικότητας.

1.  Με  την  επιφύλαξη  της  παραγράφου 3 του `Αρθρου αυτού, πρόσωπο       εκδιδόμενο βάσει αυτής της Συνθήκης:

(α) δεν επιτρέπεται να κρατηθεί ούτε να δικασθεί ούτε  να  υποβληθεί       σε  οποιονδήποτε  άλλο  περιορισμό  της  προσωπικής του ελευθερίας στο       έδαφος του αιτούντος Κράτους για οποιοδήποτε αδίκημα που διέπραξε πριν       από την έκδοσή του εκτός από:

(ι) αδίκημα για το οποίο επετράπη  η  έκδοση  ή  οποιοδήποτε  άλλο       αδίκημα  για  το  οποίο  μπορεί  να χωρήσει έκδοση και για το οποίο θα       μπορούσε να καταδικαστεί βάσει αποδείξεως  των  πραγματικών  γεγονότων       επί  των  οποίων  στηρίχτηκε  η αίτηση έκδοσής του, υπό τον όρο ότι το       αδίκημα αυτό δεν επισύρει ποινή αυστηρότερη από εκείνη που θα μπορούσε       να επιβληθεί για το αδίκημα για το οποίο ζητήθηκε η έκδοση ή

(ιι)  κάθε  άλλο αδίκημα για το οποίο χωρεί έκδοση και που σχετικά       με αυτό, το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η  αίτηση  συγκατατίθεται       στην  κράτηση,  τη δίκη ή την υπαγωγή σε περιορισμό της προσωπικής του       ελευθερίας.

2. Η αίτηση για τη συγκατάθεση του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται       η αίτηση σύμφωνα με το `Αρθρο αυτό  συνοδεύεται  από  τα  έγγραφα  που       μνημονεύονται στο άρθρο 5.

3.  Η  παράγραφος  1 του `Αρθρου αυτού δεν εφαρμόζεται αν το πρόσωπο       είχε την ευκαιρία να εγκαταλείψει το αιτούν Κράτος και δεν  το  έπραξε       μέσα  σε  45 ημέρες από την οριστική απόλυσή του ή τον καθ` οιονδήποτε       τρόπο τερματισμό της ποινικής διαδικασίας σχετικά με το αδίκημα για το       οποίο το εν λόγω πρόσωπο εκδόθηκε ή αν το πρόσωπο επέστρεψε στο έδαφος       του αιτούντος Κράτους αφού προηγουμένως το είχε εγκαταλείψει.

Αρθρο 13

Επανέκδοση σε τρίτο κράτος.

1. Σε περίπτωση που το πρόσωπο παραδόθηκε στο αιτούν Κράτος  από  το       Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση, το αιτούν Κράτος δεν μπορεί       να  παραδώσει  το  εν  λόγω  πρόσωπο  σε  οποιοδήποτε τρίτο κράτος για       αδίκημα που διέπραξε πριν την παράδοσή του, εκτός εάν:

(α) το Κράτος προς το οποίο  απευθύνεται  η  αίτηση  συγκατατίθεται       στην παράδοση, ή

(β)  το  πρόσωπο είχε την ευκαιρία να εγκαταλείψει το αιτούν Κράτος       και δεν το έπραξε μέσα σε 45 ημέρες από τη οριστική απόλυση ή τον καθ`       οιονδήποτε τρόπο τερματισμό της ποινικής  διαδικασίας  σχετικά  με  το       αδίκημα  για το οποίο το εν λόγω πρόσωπο παραδόθηκε από το Κράτος προς       το οποίο απευθύνεται η αίτηση ή επέστρεψε  στο  έδαφος  του  αιτούντος       Κράτους αφού προηγουμένως το είχε εγκαταλείψει.

2.  Πριν  επιληφθεί  αιτήσεως  σύμφωνα με την υποπαράγραφο 1 (α) του    `Αρθρου αυτού το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση  μπορεί  να       ζητήσει την προσκόμιση των εγγράφων που μνημονεύονται στο άρθρο 5.

Αρθρο 14

Διέλευση.

1.  Στην  περίπτωση που πρόσωπο πρόκειται να εκδοθεί σε Συμβαλλόμενο    Κράτος από τρίτο Κράτος ή από ένα Συμβαλλόμενο Κράτος σε τρίτο  Κράτος   μέσω  του  εδάφους  του  άλλου  Συμβαλλόμενου Κράτους, το Συμβαλλόμενο       Κράτος προς το οποίο ή από το οποίο εκδίδεται το πρόσωπο ζητεί από  το  άλλο Συμβαλλόμενο Κράτος να επιτρέψει τη διέλευση του εν λόγω προσώπου       δια μέσου του εδάφους του.

2.  Μετά  τη  λήψη  τέτοιας  αίτησης, το Συμβαλλόμενο Κράτος προς το    οποίο απευθύνεται η αίτηση εγκρίνει την αίτηση, εκτός αν  πεισθεί  ότι  υπάρχουν σοβαροί λόγοι να την απορρίψει.

3.  Η  άδεια  για  διέλευση προσώπου, με την επιφύλαξη των νόμων του    Συμβαλλόμενου  Κράτους  προς  το  οποίο  απευθύνεται  η   αίτηση,   θα       περιλαμβάνει  και  άδεια  όπως  το  πρόσωπο  τεθεί υπό κράτηση κατά τη       διέλευση.

4. Στην περίπτωση που πρόσωπο  είναι  υπό  κράτηση  σύμφωνα  με  την  παράγραφο  3  του  άρθρου αυτού, το Συμβαλλόμενο Κράτος στο έδαφος του    οποίου κρατείται τούτο μπορεί να διατάξει την απόλυση του προσώπου, αν       δεν συνεχιστεί η μεταφορά του μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα.

5. Το Συμβαλλόμενο Κράτος, προς το οποίο ή από το οποίο εκδίδεται το       πρόσωπο, αποζημιώνει το άλλο Συμβαλλόμενο Κράτος για οποιαδήποτε έξοδα       προέκυψαν σ` αυτό σχετικά με τη διέλευση.

Αρθρο 15

Εκπροσώπηση και έξοδα.

1. Το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση  προβαίνει  σ`  όλες   τις  απαραίτητες  ενέργειες  και  καλύπτει  τα  έξοδα εκπροσώπησης του  αιτούντος Κράτους σε κάθε διαδικασία που ανακύπτει από αίτηση  έκδοσης   και εκπροσωπεί κατά τ` άλλα συμφέροντα του αιτούντος Κράτους.

2.  Το  Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση επιβαρύνεται με τα  έξοδα που προκύπτουν στο έδαφός του κατά τη σύλληψη  του  εκζητούμενου προσώπου,   την   κράτησή  του  μέχρι  την  παράδοσή  του  σε  πρόσωπο       καθοριζόμενο από το αιτούν Κράτος.

3. Το αιτούν Κράτος επιβαρύνεται με έξοδα μεταφοράς του προσώπου από   το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση.

Αρθρο 16

Θέση σε ισχύ και λήξη.

1. Η Συνθήκη αυτή τίθεται  σε  ισχύ  σε  τριάντα  ημέρες  αφότου  τα   Συμβαλλόμενα  Μέρη γνωστοποιήσουν το ένα στο άλλο ότι οι συνταγματικές  διαδικασίες για τη θέση σε ισχύ αυτής της Συνθήκης έχουν τηρηθεί.

2. Με τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης αυτής, η Συνθήκη  μεταξύ  Ελλάδος       και  Μεγ. Βρεττανίας περί εκδόσεως εγκληματιών που έχει υπογραφεί στην  Αθήνα στις 24 Σεπτεμβρίου 1910 παύει να ισχύει  μεταξύ  της  Ελληνικής       Δημοκρατίας και της Αυστραλίας.

3.  Αιτήσεις  για  έκδοση  που  γίνονται  μετά  τη  θέση σε ισχύ της   Συνθήκης αυτής θα διέπονται από τις  διατάξεις  της,  περιλαμβανομένου  του  άρθρου  2,  όποια  και  αν  είναι η ημερομηνία που διαπράχθηκε το   αδίκημα.

4. Κάθε Συμβαλλόμενο Κράτος μπορεί να καταγγείλει αυτήν την  Συνθήκη   με  γραπτή  κοινοποίηση οποτεδήποτε και παύει να ισχύει την 180ή ημέρα  από την κοινοποίηση.

Σε πίστωση των παραπάνω, οι υπογράφοντες,  δεόντως  εξουσιοδοτημένοι    από τις Κυβερνήσεις τους, υπέγραψαν τη Συνθήκη αυτή.

Εγινε  στην Αθήνα την 13η Απριλίου 1987 σε 2 πρωτότυπα στην ελληνική  και την αγγλική γλώσσα και τα δύο κείμενα έχουν την αυτήν ισχύ.

Η ισχύς του νόμου αυτού αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα  της Κυβερνήσεως, της δε κυρουμένης Συνθήκης  από  την  ολοκλήρωση  των  προϋποθέσεων που προβλέπονται στο άρθρο 16 παρ.1 αυτής.