Νόμος 1689 ΦΕ Α΄30/13.3.1987

Κύρωση σύμβασης έκδοσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εκδίδομε τον ακόλουθο νόμο που ψήφισε η Βουλή:

Άρθρο πρώτο
Κυρώνεται και έχει την ισχύ που ορίζει το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος η σύμβαση έκδοσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου που υπογράφηκε στο Κάϊρο στις 24 Φεβρουαρίου 1986, της οποίας το κείμενο σε πρωτότυπο στην ελληνική και γαλλική γλώσσα έχει ως εξής:

Σύμβαση έκδοσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου Η Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας και Η Κυβέρνηση της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου

Επιθυμώντας να προάγουν τις σχέσεις φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών στο νομικό τομέα και μεριμνώντας για τη ρύθμιση, με κοινή συμφωνία, των σχετικών με την έκδοση θεμάτων, αποφάσισαν να συνάψουν την παρούσα σύμβαση και για το σκοπό αυτόν όρισαν ως πληρεξούσιους τους:

Η Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον κ. Κάρολο Παπούλια, Υπουργό Εξωτερικών

Η Κυβέρνηση της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου, τον κ. Αχμεντ Μαμντούχ Αττία, Υπουργό Δικαιοσύνης οι οποίοι, αφού αντάλλαξαν τα πληρεξούσια έγγραφα τους, τα οποία βρέθηκαν σε απόλυτη τάξη, συμφώνησαν τα ακόλουθα:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι

Άρθρο 1

Τα δύο Κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να παραδίδουν αμοιβαία, σύμφωνα με τους κανόνες και με τους όρους που καθορίζονται στα επόμενα άρθρα, τα πρόσωπα τα οποία ευρισκόμενα στο έδαφος του ενός από τα δύο Κράτη διώκονται ή έχουν καταδικαστεί από τις δικαστικές αρχές του άλλου Κράτους.

Άρθρο 2

Η έκδοση επιτρέπεται:

α) για την ή τις πράξεις, οι οποίες κατά τους όρους της νομοθεσίας των δύο Κρατών αποτελούν κακουργήματα ή πλημμελήματα τιμωρούμενα από τις νομοθεσίες των δύο Κρατών:

– Είτε με ποινή στερητική της ελευθερίας τουλάχιστο δύο ετών.

– Είτε με αυστηρότερη ποινή, υπό τον όρο ότι η τελευταία αυτή προβλέπεται στην κλίμακα των ποινών και των δύο Κρατών.

β) Για τις καταδικαστικές αποφάσεις που απαγγέλθηκαν από τα δικαστήρια του αιτούντος Κράτους για τα εγκλήματα που προβλέπονται στο προηγούμενο εδάφιο:

– Είτε με ποινή στερητική της ελευθερίας τουλάχιστον έξι μηνών.

– Είτε με αυστηρότερη ποινή, υπό τον όρο ότι η τελευταία αυτή προβλέπεται στην κλίμακα των ποινών και των δύο Κρατών.

Άρθρο 3

Η έκδοση δεν επιτρέπεται:

1. Εάν το πρόσωπο του οποίου ζητείται η έκδοση είναι υπήκοος του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση. Η ιδιότητα του υπηκόου εκτιμάται κατά το χρόνο του εγκλήματος για το οποίο ζητείται η έκδοση. Εν τούτοις το κράτος αυτό υποβάλλει, μετά από αίτηση του αιτούντος Κράτους, την υπόθεση, στις αρμόδιες αρχές για την άσκηση της ποινικής δίωξης. Για το σκοπό αυτόν, έχει το δικαίωμα να ανατρέξει στις έρευνες που έγιναν στο αιτούν Κράτος.

2. Αν το έγκλημα για το οποίο ζητείται θεωρείται από το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση ως πολιτικό έγκλημα ή ως έγκλημα συναφές προς ένα τέτοιο έγκλημα. Η απόπειρα κατά της ζωής του Αρχηγού του Κράτους της μιας ή της άλλης χώρας ή κατά μέλους της οικογένειας του δε θεωρείται ως πολιτικό έγκλημα.

3. Αν το έγκλημα για το οποίο ζητείται αποτελεί μόνο παράβαση στρατιωτικών υποχρεώσεων.

4. Αν το έγκλημα για το οποίο ζητείται διαπράχθηκε, εν όλω ή εν μέρει, επί του εδάφους του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση ή σε τόπο υποκείμενο στη δικαιοδοτική αρμοδιότητα του κράτους αυτού.

5. Αν το έγκλημα για το οποίο ζητείται δικάστηκε οριστικά στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση ή αν οι αρμόδιες για την άσκηση της ποινικής δίωξης αρχές στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση, αποφάσισαν να μην ασκήσουν δίωξη ή να θέσουν τέλος στη δίωξη που άσκησαν για τις πράξεις αυτές.

6. Αν η παραγραφή της πράξης ή της ποινής έγινε σύμφωνα με τη νομοθεσία είτε του αιτούντος Κράτους, είτε του κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση, κατά τη λήψη της αίτησης.

7. Αν για το έγκλημα το οποίο έχει διαπραχθεί εκτός του εδάφους του αιτούντος Κράτους από ξένο προς αυτό το Κράτος, η νομοθεσία του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση δεν επιτρέπει τη δίωξη ενός τέτοιου εγκλήματος που διαπράχθηκε εκτός του εδάφους του από αλλοδαπό.

8. Αν χώρησε αμνηστία στο αιτούν Κράτος ή στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση, υπό τον όρο ότι, στην τελευταία αυτή περίπτωση το έγκλημα είναι μεταξύ εκείνων που μπορούν να διωχθούν σ` αυτό το Κράτος εφόσον διεπράχθησαν εκτός του εδάφους του από ξένο προς το Κράτος αυτό.

9. Η έκδοση μπορεί να μην επιτραπεί, αν το έγκλημα για το οποίο ζητείται η έκδοση αποτελεί αντικείμενο δίωξης στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση ή έχει δικαστεί σε τρίτο Κράτος.

Άρθρο 4

Η έκδοση δεν επιτρέπεται όταν το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση έχει σοβαρούς λόγους να πιστεύει ότι η αίτηση έκδοσης, μολονότι υποβλήθηκε για έγκλημα του κοινού δικαίου, εν τούτοις αποβλέπει σε δίωξη ή τιμωρία προσώπου για λόγους φυλής, θρησκείας, ιθαγένειας ή πολιτικών πεποιθήσεων ή όταν η κατάσταση του προσώπου αυτού κινδυνεύει να επιδεινωθεί για τον ένα ή τον άλλο από τους παραπάνω λόγους.

Άρθρο 5

Η έκδοση μπορεί να μην επιτραπεί αν το συγκεκριμένο έγκλημα τιμωρείται με τη θανατική ποινή κατά τη νομοθεσία ενός μόνο από τα δύο Κράτη.

Άρθρο 6

1. Η αίτηση έκδοσης συντάσσεται εγγράφως και αποστέλλεται με τη διπλωματική οδό.

2. Για την υποστήριξη της αίτησης υποβάλλονται:

α. Το πρωτότυπο ή επίσημο αντίγραφο είτε της καταδικαστικής απόφασης είτε του εντάλματος συλλήψεως ή οποιουδήποτε άλλου εγγράφου που έχει την ίδια ισχύ και έχει εκδοθεί κατά τον τύπο που υπαγορεύει ο νόμος του αιτούντος Κράτους.

β. Έκθεση των γεγονότων για τα οποία ζητείται η έκδοση, που αναφέρει το χρόνο και τον τόπο της διάπραξης τους, το χαρακτηριστικό τους και τις εφαρμοστέες διατάξεις της νομοθεσίας καθώς και αντίγραφο των εν λόγω διατάξεων.

γ. Την όσο το δυνατόν ακριβέστερη περιγραφή του εκζητούμενου προσώπου και κάθε άλλη πληροφορία που θα μπορούσε να συμβάλει στον καθορισμό της ταυτότητας και της ιθαγένειας του.

Άρθρο 7

1. Σε επείγουσες περιπτώσεις, οι δικαστικές αρχές του αιτούντος Κράτους μπορούν, ενόψει της έκδοσης, να ζητήσουν την προσωρινή σύλληψη του εκζητούμενου προσώπου.

2. Η αίτηση για προσωρινή σύλληψη μνημονεύει την ύπαρξη ενός των εγγράφων που προβλέπονται στο άρθρο 6 παράγραφος 2 εδάφιο α. Αναφέρει το διαπραχθέν έγκλημα, τη διάρκεια της εκτιθείσας ή απαγγελθείσας ποινής, το χρόνο και τον τόπο διάπραξης του εγκλήματος καθώς και, στο μέτρο του δυνατού, το μεγαλύτερο αριθμό πληροφοριών που επιτρέπουν την εξακρίβωση της ταυτότητας και τον εντοπισμό του εκζητούμενου προσώπου.

3. Η αίτηση διαβιβάζεται στις δικαστικές αρχές του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση είτε απευθείας, ταχυδρομικά ή τηλεγραφικά, είτε με οποιοδήποτε άλλο μέσο γραπτώς.

4. Αν η αίτηση φαίνεται κανονική, δίδεται συνέχεια σε αυτήν από τις δικαστικές αρχές του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση σύμφωνα με τη νομοθεσία του. Η αιτούσα αρχή τηρείται ενήμερη χωρίς χρονοτριβή.

Άρθρο 8

1. Η προσωρινή σύλληψη μπορεί να τερματισθεί αν, μέσα σε προθεσμία είκοσι ημερών μετά τη σύλληψη, το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση δεν έχει λάβει την αίτηση έκδοσης και τα έγγραφα που αναφέρονται στο άρθρο 6 παράγραφος 2.

2. Η προσωρινή σύλληψη δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να υπερβεί τις σαράντα ημέρες από την ημερομηνία της σύλληψης.

3. Η προσωρινή απόλυση είναι δυνατή κατά πάντα χρόνο, υπό τον όρο ότι το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση θα λάβει όλα τα μέτρα που κρίνει αναγκαία για να αποφευχθεί η διαφυγή του εκζητούμενου προσώπου.

4. Η απόλυση δεν αποκλείει τη νέα σύλληψη και έκδοση, αν η αίτηση έκδοσης αποσταλεί μεταγενέστερα.

Άρθρο 9

Αν το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση θεωρεί ότι συμπληρωματικές πληροφορίες είναι απαραίτητες για να εξασφαλισθεί ότι όλες οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στο παρόν κεφάλαιο έχουν πληρωθεί, τότε το κράτος αυτό στην περίπτωση που η παράλειψη φαίνεται δυνατό να επανορθωθεί, ειδοποιεί σχετικά το αιτούν Κράτος με τη διπλωματική οδό. Για την παροχή των πληροφοριών αυτών, το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση μπορεί να ορίσει προθεσμία.

Άρθρο 10

Αν η έκδοση ζητείται κατά συρροή από πολλά Κράτη, είτε για τα ίδια γεγονότα, είτε για διαφορετικά γεγονότα, το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση αποφασίζει ελεύθερα, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις και ιδίως τη δυνατότητα μεταγενέστερης έκδοσης, τις αντίστοιχες ημερομηνίες των αιτήσεων, τη σχετική βαρύτητα και τον τόπο του εγκλήματος.

Άρθρο 11

1. Χωρίς να θίγονται τα δικαιώματα του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση ή τα δικαιώματα τρίτων και μετά από αίτηση του αιτούντος Κράτους, το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση κατάσχει και αποδίδει, κατά τη διαδικασία που προβλέπει η ποινική νομοθεσία του, τα αντικείμενα που:

α. μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν πειστήρια,

β. προερχόμενα από το έγκλημα, βρέθηκαν πριν ή μετά την παράδοση του εκζητούμενου.

γ. αποκτήθηκαν σε αντάλλαγμα των αντικειμένων που προέρχονται από το έγκλημα.

2. Η παράδοση αυτή λαμβάνει χώρα έστω και αν η έκδοση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εξ αιτίας του θανάτου ή της απόδρασης του εκζητούμενου.

3. Αν το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση ή τρίτα πρόσωπα απέκτησαν δικαιώματα πάνω σε αυτά τα αντικείμενα, τα τελευταία αποδίδονται το ταχύτερο δυνατό και ανέξοδα στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση μετά το πέρας της δίωξης στο έδαφος του αιτούντος Κράτους.

Άρθρο 12

1. Το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση γνωστοποιεί στο αιτούν Κράτος με τη διπλωματική οδό, την απόφαση του για την έκδοση.

2. Η ολική ή μερική απόρριψη θα είναι αιτιολογημένη.

3. Σε περίπτωση αποδοχής, το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση ορίζει, με τον πιο πρόσφορο τρόπο, τον τόπο και τον χρόνο της παράδοσης του υπό έκδοση προσώπου και πληροφορεί σχετικά το αιτούν Κράτος επαρκώς εκ των προτέρων.

4. Υπό την επιφύλαξη της περιπτώσεως που προβλέπεται στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αν το εκζητούμενο πρόσωπο δεν παραληφθεί κατά την καθορισμένη ημερομηνία, μπορεί να απολυθεί μετά την παρέλευση προθεσμίας δεκαπέντε ημερών από την ημερομηνία αυτή, και, εν πάση περιπτώσει, απολύεται μετά την παρέλευση προθεσμίας τριάντα ημερών. Το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση μπορεί να μην επιτρέψει την έκδοση του εκζητουμένου για την ίδια πράξη.

5. Όταν, σε εξαιρετικές περιπτώσεις εμποδίζεται η παράδοση ή η παραλαβή του υπό έκδοση προσώπου, το ενδιαφερόμενο Κράτος πληροφορεί σχετικά το άλλο κράτος πριν από την παρέλευση της προθεσμίας. Τα δύο Κράτη συμφωνούν νέα ημερομηνία και, ενδεχομένως, άλλο τόπο παράδοσης. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.

Άρθρο 13

1. Αν το εκζητούμενο πρόσωπο διώκεται ή έχει καταδικαστεί στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση για έγκλημα άλλο από εκείνο για το οποίο ζητείται η έκδοση, το τελευταίο αυτό Κράτος οφείλει εν τούτοις να αποφασίσει σχετικά με την αίτηση αυτήν και να γνωστοποιήσει στο αιτούν Κράτος την απόφαση του για την έκδοση, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 12, παράγραφοι 1 και 2. Εν τούτοις, σε περίπτωση αποδοχής, η παράδοση του εκζητούμενου προσώπου αναβάλλεται μέχρις ότου ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση. Θα πραγματοποιηθεί τότε σε ημερομηνία που καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 3, εφαρμοζομένων επίσης των παραγράφων 4 και 5 του ίδιου άρθρου.

2. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν εμποδίζουν την προσωρινή αποστολή του εκζητούμενου προσώπου για να εμφανιστεί ενώπιον των δικαστικών αρχών του αιτούντος Κράτους, υπό τη ρητή προϋπόθεση ότι θα κρατηθεί και επαναποσταλεί αμέσως μόλις αποφανθούν οι αρχές αυτές.

Άρθρο 14

Το παραδοθέν πρόσωπο δεν μπορεί ούτε να διωχθεί ούτε να δικαστεί ούτε να κρατηθεί για το σκοπό εκτέλεσης ποινής, ούτε να υποβληθεί σε οποιοδήποτε άλλο περιορισμό της προσωπικής του ελευθερίας για έγκλημα προγενέστερο της παράδοσης και διαφορετικό από εκείνο για το οποίο ζητήθηκε η έκδοση, εκτός αν πρόκειται για τις ακόλουθες περιπτώσεις:

α. Όταν συναινεί σχετικά το Κράτος που τον παρέδωσε.

Στην περίπτωση αυτήν πρέπει να υποβληθεί αίτηση για το σκοπό αυτόν που θα συνοδεύεται από τα έγγραφα που προβλέπονται στο άρθρο 6 καθώς και από δικαστικό πρακτικό που θα περιέχει τις δηλώσεις του εκδοθέντος ως προς την επέκταση της έκδοσης και θα αναφέρει την παρεχομένη σ` αυτόν δυνατότητα να καταθέσει υπόμνημα για την υπεράσπιση του στις αρχές του κράτους προς το οποίο απευθύνεται η έκδοση.

β. Όταν το εκδοθέν πρόσωπο, ενώ είχε τη δυνατότητα να το πράξει, δεν εγκατέλειψε μέσα σε τριάντα ημέρες από την ημερομηνία της οριστικής απόλυσής του το έδαφος του αιτούντος Κράτους στο οποίο παραδόθηκε ή εάν επέστρεψε σε αυτό αφού προηγουμένως το εγκατάλειψε.

Άρθρο 15

Εάν ο χαρακτηρισμός που δόθηκε στην κολάσιμη πράξη τροποποιηθεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, το εκδοθέν πρόσωπο δεν μπορεί να διωχθεί ή δικαστεί παρά μόνο στο μέτρο που τα στοιχεία που συνιστούν το έγκλημα υπό το νέο του χαρακτηρισμό θα επέτρεπαν την έκδοση.

Άρθρο 16

Εκτός από την περίπτωση που προβλέπεται στο άρθρο 14 β, η συγκατάθεση του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση είναι αναγκαία για να επιτραπεί η παράδοση από το αιτούν Κράτος του παραδοθέντος σε αυτό ατόμου σε τρίτο κράτος. Για το σκοπό αυτόν, το αιτούν Κράτος απευθύνει στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση, σχετικό αίτημα συνοδευόμενο από αντίγραφο των εγγράφων που υπέβαλε το τρίτο Κράτος.

Άρθρο 17

1. Η έκδοση δια διαμεταγωγής μέσω του εδάφους ενός από τα δύο Κράτη προσώπου παραδοθέντος στο άλλο μέρος από τρίτο Κράτος, επιτρέπεται μετά από αίτηση διαβιβαζόμενη με τη διπλωματική οδό. Για την υποστήριξη της αιτήσεως αυτής παρέχονται τα έγγραφα που είναι αναγκαία για να καταδειχθεί ότι πρόκειται για έγκλημα για το οποίο χωρεί έκδοση. Εν τούτοις, η διαμεταγωγή υπηκόου μπορεί να μην επιτραπεί.

2. Σε περίπτωση χρησιμοποίησης αεροπορικής οδού, εφαρμόζονται οι ακόλουθες διατάξεις:

α. Εφόσον δεν προβλέπεται προσγείωση, το αιτούν Κράτος ειδοποιεί το Κράτος πάνω από το έδαφος του οποίου θα πραγματοποιηθεί η πτήση και βεβαιώνει την ύπαρξη των εγγράφων που προβλέπονται στο άρθρο 6 παράγραφος 2 εδάφιο α. Σε περίπτωση τυχαίας προσγείωσης, η δήλωση αυτή παράγει τα αποτελέσματα της αίτησης για προσωρινή σύλληψη που προβλέπεται στο άρθρο 7 και το αιτούν Κράτος απευθύνει κανονική αίτηση διαμεταγωγής.

β. Εφόσον προβλέπεται προσγείωση, το αιτούν Κράτος απευθύνει στο Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση διαμεταγωγής αίτημα σύμφωνα με τις διατάξεις της πρώτης παραγράφου του παρόντος άρθρου.

3. Σε περίπτωση κατά την οποία το Κράτος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση διαμεταγωγής ζητεί επίσημα την έκδοση, η διαμεταγωγή μπορεί να ανασταλεί μέχρις ότου ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του κράτους αυτού έναντι του εκζητούμενου προσώπου.

Άρθρο 18

1. Το σύνολο των προκαλούμενων εξόδων από τη διαδικασία της έκδοσης στο έδαφος του κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση βαρύνει το Κράτος αυτό.

2. Τα έξοδα τα προκαλούμενα από τη διαμεταγωγή στο έδαφος του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση βαρύνουν το αιτούν Κράτος.

Άρθρο 19

Οι αιτήσεις έκδοσης καθώς και τα έγγραφα που πρέπει να υποβληθούν σε εκτέλεση του παρόντος Κεφαλαίου συντάσσονται στη γαλλική ή αγγλική γλώσσα. Το αιτούν Κράτος μπορεί, αν το κρίνει χρήσιμο, να τα συνοδεύει με μετάφραση στη γλώσσα του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 20

Οι ερμηνευτικές δυσχέρειες που θα μπορούσαν να προκύψουν κατά την εφαρμογή της παρούσας σύμβασης θα ρυθμίζονται με τη διπλωματική οδό.

Άρθρο 21

Καθένα από τα συμβαλλόμενα μέρη θα γνωστοποιήσει στο άλλο την περάτωση των απαιτούμενων από το Σύνταγμα του διαδικασιών για τη θέση σε ισχύ της παρούσας σύμβασης, της οποίας η ισχύς θα αρχίσει εξήντα ημέρες μετά την ημερομηνία της τελευταίας από τις γνωστοποιήσεις αυτές.

Άρθρο 22

Η παρούσα Σύμβαση συνάπτεται για αόριστο χρονικό διάστημα. Καθένα από τα συμβαλλόμενα Κράτη μπορεί να την καταγγείλει ανά πάσα στιγμή και η καταγγελία αυτή θα αρχίσει να ισχύει έξι μήνες από την ημερομηνία λήψης της σχετικής γνωστοποίησης από το άλλο Κράτος.

Σε περίπτωση των ανωτέρω, οι αντιπρόσωποι των δύο Κυβερνήσεων, δεόντως εξουσιοδοτημένοι για το σκοπό αυτών, υπέγραψαν την παρούσα Σύμβαση και έθεσαν τις σφραγίδες τους.

Έγινε στο Κάϊρο, στις 24 Φεβρουαρίου 1986, σε δύο αντίτυπα στην ελληνική, αραβική και γαλλική γλώσσα. Τα τρία κείμενα έχουν την αυτή ισχύ. Σε περίπτωση διαφοράς υπερισχύει το γαλλικό κείμενο.

Άρθρο δεύτερο
Η ισχύς του νόμου αυτού αρχίζει από τη δημοσίευση του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, της δε σύμβασης κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 21 αυτής.

Παραγγέλλομε τη δημοσίευση του παρόντος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και την εκτέλεσή του ως νόμου του Κράτους.

Αθήνα, 09 Μαρτίου 1987

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ