Νόμος 1103 ΦΕΚ Α΄297/29.12.1980
Περί κυρώσεως της εις Παρισίους την 17ην Νοεμβρίου 1970 υπογραφείσης Διεθνούς Συμβάσεως αφορώσης εις τα ληπτέα μέτρα διά την απαγόρευσιν και παρεμπόδισιν της παρανόμου εισαγωγής, εξαγωγής και μεταβιβάσεως της κυριότητος των πολιτιστικών αγαθών.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της Βουλής απεφασίσαμεν
Άρθρον πρώτον
Κυρούται και έχει ισχύν νόμου η εις Παρισίους την 17ην Νοεμβρίου 1970 υπογραφείσα Διεθνής Σύμβασις αφορώσα εις τα ληπτέα μέτρα διά την απαγόρευσιν και παρεμπόδισιν της παρανόμου εισαγωγής, εξαγωγής και μεταβιβάσεως της κυριότητος των πολιτιστικών αγαθών, της οποίας το κείμενον εις πρωτότυπον εις την Γαλλικήν γλώσσαν και εις μετάφρασιν εις την Ελληνικήν έχει ως ακολούθως :
ΣΥΜΒΑΣΙΣ
Αφορώσα εις τα ληφθησόμενα μέτρα διά την απαγόρευσιν και παρεμπόδισιν της παρανόμου εισαγωγής, εξαγωγής και μεταβιβάσεως κυριότητος των πολιτιστικών αγαθών.
Η Γενική Διάσκεψις της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνων διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν, συνελθούσα εν Παρισίοις, από 12 Οκτωβρίου μέχρι 14 Νοεμβρίου 1970 εις την δεκάτην έκτην συνοδόν της, Υπομιμνήσκουσα την σημασίαν των διατάξεων της Διακηρύξεως των Αρχων της Διεθνούς Πολιτιστικής Συμπράξεως, η οποία εγένετο δεκτή υπό της Γενικής διασκέψεως κατά την δεκάτην τετάρτην συνοδόν της.
Θεωρούσα ότι η ανταλλαγή πολιτιστικών αγαθών μεταξύ εθνών δι` επιστημονικούς, πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς προάγει την γνώσιν του ανθρωπίνου πολιτισμού, εμπλουτίζει την πολιτιστικήν ζωήν όλων των λαών και γεννά τον αμοιβαίον σεβασμόν και εκτίμησιν μεταξύ των εθνών.
Θεωρούσα ότι τα πολιτιστικά αγαθά αποτελούν βασικόν στοιχείον του πολιτισμού και της πνευματικής καλλιεργείας των λαών και ότι αποκτούν την πραγματική τους αξίαν μόνον όταν η προελευσίς των, η ιστοία των και το περιβάλλον των καθίστανται γνωστά με την μεγαλυτέραν ακρίβειαν,
Θεωρούσα ότι έκαστον Κράτος έχει το καθήκον να προστατεύη την κληρονομίαν την απαρτιζομένην από τα εις το εδαφός του υφιστάμενα πολιτιστικά αγαθά κατά των κινδύνων κλοπής, λαθραίων ανασκαφών και παρανόμου εξαγωγής,
Θεωρεούσα ότι, διά να αποτραπούν οι εν λόγω κίνδυνοι, είναι απαραίτητον κάθε Κράτος να σννειδητοποιήση περισσότερον τας ηθικάς υποχρεώσεις του σεβασμού της πολιτιστικής κληρονομίας αντού και των άλλων εθνών,
Θεωρούσα ότι τα μουσεία, αι βιβλιοθήκαι και τα αρχεία ως πολιτιστικά Ιδρύματα, πρέπει να εξασφαλίζουν όπως η συγκρότησις των συλλογών τους βασίζεται επί ηθικών αρχών παγκοσμίως ανεγνωρισμένων,
Θεωρούσα ότι η παράνομος εισαγωγή, εξαγωγή και μεταρίβασις της κυριότητος των πολιτιστικών αγαθών παρεμποδίζεί την αμοιβαίαν κατανόησιν μεταξύ των εθνών, την οποίαν η Ουνέσκο έχει καθήκον να ευνοή συνιστώσα, μεταξύ άλλων, εις τα ενδιαφερόμενα Κράτη την σύναψιν διεθνών συμβάσεων πρός τον σκοπόν αυτόν.
Θεωρούσα ότι διά να είναι αποτελεσματική αυτή η προστασία της πολιτιστικής κληρονομίας δέον να είναι οργανωμένη τόσον επί του εθνικού όσον και επί του διεθνούς επιπέδου, απαιτεί στενήν συνεργασίαν μεταξύ των Κρατών,
Θεωρούσα ότι η Γενική Διάσκεψις της Ουνέσκο έκαμε δεκτήν ήδη, κατά το 1964, Σύστασιν πρός τον σκοπόν αυτόν,
Εχουσα υπ` όψει τας νέας προτάσεις αι οποίαι υπεβλήθησαν εις αυτήν και αφορούν εις την λήψιν μέτρων διά την απαγόρευσιν και παρεμπόδισιν της παρανόμου εισαγωγής, εξαγωγής και μεταβιβάσεως της κυριότητος των πολιτιστικών αγαθών, ζητήματος όπερ συνιστά το υπ` αριθ. 19 θέμα της ημερησίας διατάξεως της συνόδου,
Εχουσα αποφασίσει, κατά την δεκάτην πέμπτην συνοδόν της, ότι το θέμα αυτό θα απετέλει το αντικείμενον διεθνούς συμβάσεως, Κάνει δεκτήν την παρούσαν Σύμβασιν, σήμερον δεκάτην τετάρτην Νοεμβρίου 1970.
Άρθρον 1.
Διά τους σκοπούς της παρούσης Συμβάσεως θεωρούνται ως “πολιτιστικά αγαθά” εκείνα τα οποία, θρησκευτικά η κοσμικά, καθορίζονται υφ ενός εκάστου των Κρατών ως έχοντα σπουδαιότητα δια την αρχαιολογίαν, την προϊστορίαν, την ιστορίαν, την φιλολογίαν, την τέχνην η την επιστήμην και τα οποία ανήκουν εις τας ακολούθους κατηγορίας :
α) συλλογαί και σπάνιαι δείγματα ζωολογίας, βοτανικής, ορυκτολογίας και ανατομίας, και αντικείμενα τα οποία παρουσιάζουν παλαιοντολογικόν ενδιαφέρσον
β) αγαθά αφορώντα εις την ιστορίαν, συμπεριλαμρανομένης της ιστορίας των επιστημών και τεχνολογίας, και την στρατιωτικήν και την κοινωνικήν ιστορίαν, καθώς και εις την ζωήν των εθνικών ηγετών, διανοουμένων, επιστημόνων και καλλιτεχνών και εις τα εθνικής σημασίας γεγονότα.
γ) Ευρήματα αρχαιολογικών ανασκαφών (περιλαμβανομένων των κανονικών και λαθραίων) η αρχαιολογικών ανακαλύψεων
δ) στοιχεία προερχόμενα εκ του διαμελισμού καλλιτεχνικών η ιστορικών μνημείων η αρχαιολογικών χώρων
ε) αρχαιολογικά αντικείμενα χρονολογούμενα από εκατόν και πλέον ετών, ως επιγραφαί, νομίσματα και εγχάρακτοι σφραγίδες
στ) αντικείμενα εθνολογικού ενδιαφέροντος
ζ) αγαθά καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος ως :
ι) πίνακες, ζωγραφικαί παραστάσεις και σχέδια εξ ολοκλήρου χειροποίητα εφ οιουδήποτε υποστηρίγματος και εξ οιασδήποτε ύλης (αποκλειομένων των βιομηχανικών σχεδίων και των ειδών χειροτεχνίας των διά χειρός διακεκοσμημένων),
ιι) πρωτότυπα προϊόντα αγαλματοποιίας και γλυπτικής εξ οιασδήποτε ύλης
ιιι) πρωτότυπα έργα χαρακτικής, αποτυπωμάτων και λιθογραφίας
ιν) πρωτότυπα καλλιτεχνικά σύνολα και καλλιτεχνικαί συναρμολογήσεις εκ πάσης ύλης
η) σπάνια χειρόγραφα και αρχέτυπα, παλαιά βιβλία, έγγραφα και εκδόσεις ειδικού ενδιαφέροντος (ιστορικού, καλλιτεχνικού, επιστημονικού, φιλολογικού κ.λπ.) είτε μεμονωμένα είτε εις συλλογάς.
θ) γραμματόσημα, χαρτόσημα και παρόμοια, μεμονωμένα η εις συλλογάς
ι) αρχεία, περιλαμβανομένων των φωτογραφικών, φωτογραφικών και κινηματογραφικών αρχείων
κ) αντικείμενα επιπλώσεως χρονολογούμενα από εκατόν και πλέον ετών και αρχαία μουσικά όργανα.
Άρθρον 2.
1. Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως αναγνωρίζουν ότι, η παράνομος εισαγωγή, εξαγωγή και μεταβίβασις της κυριότητος των πολιτιστικών αγαθών συνιστούν μίαν εκ των κυρίων αιτιών αι οποίαι καθιστούν πτωχοτέραν την πολιτιστικήν κληρονομίαν των χωρών προελεύσεως των αγαθών αυτών, και ότι η διεθνής συνεργασία συνιστά ένα εκ των πλέον αποτελεσματικών μέσων προστασίας των πολιτιστικών αγαθών εκάστης χώρας έναντι όλων των αναφυομένων κινδύνων.
2. Πρός τον σκοπόν αυτόν τα Κράτη – Μέλη αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να καταπολεμήσουν τας ενεργείας αντάς δια των μέσων τα οπόια διαοέτουν, ιδία δε, διά της εξαλείψεως των αιτιών τους, διά της αναστολής της προωθήσεώς των και δια της σνμβολής εις την πραγματοποίησιν των αναγκαίων επανορθώσεων.
Άρθρον 3.
Είναι παράνομοι η εισαγωγή, εξαγωγή η μεταβίβασις της κυριότητος των πσλιτιστικών αγαθών, αι πραγματςποιούμεναί κατ` αντίθεσιν πρός τας διατάξεις, Αθεσπιθείσας υπό των Κρατών Μελών δυνάμει της παρούσης Συμβάσεως.
Άρθρον 4.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως αναγνωρίζουν ότι διά τους σκοπούς της Συμβάσεως, αγαθά τα οποία περιλαμβάνονται εις τας ακολούθους κατηγορίας αποτελούν τμήμα της πολιτιστικής κληρονομίας εκάστου Κράτους:
α) πολιτιστικά αγαθά προιόντα της ατομικής η συλλογικής ιδιοφυίας υπηκόων του περί ου πρόκειται Κράτους και πολιτιστικά αγαθά σημαντικά δια το εν λόγω Κράτος δημιουργηθέντα εκτός της επικρατείας του, παρ` αλλοδαπών υπηκόων η παρ απατρίδωνδιαμενόντων εντός της επικρατείας ταύτης
β) πολιτιστικά αγαθά ευρεθέντα εντός του εθνικού εδάφους
γ) πολιτιστικά αγαθά κτηθέντα από αποστολάς αρχαιολογικάς, εθνολογικάς η φυσικών επιστημών, τη συναινέσει των αρμοδίων αρχών της χώρας προελεύσεως των αγαθών αυτών
δ) πολιτιστικά αγαθά αποτελέσαντα αντικείμενον ελευθέρως συναφθεισών ανταλλαγών
ε) πολιτιστικά αγαθά κτηθέντα δωρεάν η αγορασθέντα νομίμως τη συναινέσει των αρμοδίων αρχών της χώρας προελεύσεως των αγαθών αυτών.
Άρθρον 5.
Διά να εξασφαλισθή η προστασία των πολιτιστικών τονς αγαθών έναντι της παρονόμου εισαγωγής, εξαγωγής και μεταριβάσεως της κυριότητος, τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν, συμφώνως πρός τας προσιδιαζούσας εις εκάστην χώραν συνθήκας, να ιδρύσουν εις την επικρατείαν των μίαν η περισσοτέρας υπηρεσίας, όπου δεν υπάρχουν ήδη, διά την προστασίαν της πολιτιστικής κληρονομίας, εφωδιασμένας με το κατάλληλον προσωπικόν και εις επαρκή αριθμόν ώστε να διασφαλίζωνται κατ` αποτελεσματικόν τρόπον αι κατωτέρω απαριθμούμεναι λειτουργίαι :
α) συμβολή εις την επεξεργασίαν των σχεδίων νομοθετικών και κανονιστικών κειμένων, των αποβλεπόντων εις την προστασίαν της πολιτιστικής κληρονομίας και ειδικώς εις την περιστολήν των παρανόμων εισαγωγών, εξαγωγών και μεταβιβάσεων κυριότητος σημαντικών πολιτιστικών αγαθών
β) κατάρτισις και ενημέρωσις, επί τη βάσει εθνικής η απογραφής των προστατευομένων αγαθών, ενός καταλόγου των σημαντικών πολιτιστικών αγαθών δημοσίων και ιδιωτικών των οποίων η εξαγωγή θα καθίστα αισθητώς πτωχοτέραν την εθνικήν πολιτιστικήν κληρονομίαν
γ) προαγωγή της αναπτύξεως η της δημιουργίας επιστημονικών και τεχνικών Ιδρυμάτων (μουσειων, βιβλιοθηκών, αρχείων, χημείων, εργαστηρίων… ) αναγκαία διά την εξασφάλισιν της διατηρήσεως και αξιοποιήσεως των πολιτιστικών αγαθών
δ) οργάνωσις του ελέγχου των αρχαιολογικών ανασκαφών, εξασφάλισις της διατηρήσεως πεντός ωρισμένου χώρου” ωρισμένων πολιτιστικών αγαθών και προστασία ωρισμένων περιοχών αι οποίαι προρίζονται διά μελλοντικάς αρχαιολογικάς ανασκαφάς
ε) θέσπισις, προς όφελος των ενδιαφερομένων (επιμελητών, συλλογέων, αρχαιοπώλών κ.λπ.), κανόνων συμφώνως ποός τας ηθικάς αρχάς τας διατυπωμένας εις την παρούσαν Σύμβασιν και επαγρύπνησις δια την τήρησιν αυτών των κανόνων.
στ) λήψις εκπαιδευτικών μέτρων δια την αφύπνισιν και ανάπτυξιν του σεβασμού της πολιτιστικής κληρο-πλων των Κρατών και διάδοσις ώστε να καταστούν ευρέως γνωσταί αι διατάξεις της παρούσης Συμβάσεως.
ζ) μέριμνα ώστε να δίδεται προσιδίάζουσα δημοσιότης εις εκάστην περίπτωσιν εξαφανίσεως οιουδήποτε πολιτιστικον αγαθού.
Άρθρον 6.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως αναλαμβάνον την υποχρέωσιν :
α) να εκδίδενν ειδικόν πιστοποιητικόν, εις το οποίον το Κράτος έξαγωγενς θα καθορίζη ότι η εξαγωγή των περί ων πρόκειται πολιτιστικών αγαθών επιτρέπεται το πιστοποιητικόν τούτο θα πρέπει να συνοδεύη όλα τα κανονικώς εξαγόμενα πολίτιστικά αγαθά.
β) να απαγορεύουν την εκ του εδάφους των έξοδον των πολιτιστικών αγαθών τα οποία τυχόν δεν συνοδεύονται υπό του ως άνω αναφερομένου πιστοποιητικού εξαγωγής.
γ) να καθιστούν καταλλήλως γνωστήν εις το κοινόν την απαγόρευσιν αυτήν και ιδιαιτέρως μεταξν των προσώπων τα οποία πιθανώς εισάγουν η εξάγουν πολιτιστικά αγαθά.
Άρθρον 7.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν : α) να λαμβάνουν πάντα τα απαιτούμενα μέτρα, συμφώνως προς την εθνικήν νομοθεσίαν, δια να εμποδίζουν την απόκτησιν υπό των μουσείων και άλλων παρομοίων ιδρυμάτων κειμένων εις την επικράτειάν τους, πολιτιστικών αγαθών προερχομένων εξ άλλου Κράτους Μέλους της Συμβάσεως, αγαθών τα οποία έχουν εξαχθή παρανόμως μετά την θέσιν εν ισχύι της παρούσης Συμβάσεως να πληροφορούν εν ω μέτρω τούτο είναι δυνατόν, το Κράτος προελεύσεως, Μέλος της παρούσης Συμβάσεως, διά τας προσφορά στο των πολιτιστικών αγαθών εξελθόντων παρονόμως της επικρατείας του Κράτους τούτου, μετά την θέσιν εν ισχύι της παρούσης Συμβάσεως εις τα Κράτη αυτά.
β) (ι) να απαγορεύονν την εισαγωγήν πολιτιστικών αγαθών κλαπέντων εξ ενός μουσείου η ενός θρησκευτικού δημοσίου μνημείον η παρομοίου ιδρύματος, ευρισκομένων εις την επικρατείαν ενός άλλον Κράτους Μέλους της παρούσης Συμβάσεως, μετά την θέσιν εν ισχύι της παρονσης Συμβάσεως εις τα περι ων πρόκειται Κράτη, υπό την προϋπόθεσιν, ότι είναι αποδεδειγμένον ότι πολιτιστικά αυτά αγαθά αποτελούν τμήμα της απογραφής του εν λόγω ιδρύματος
(ιι) να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα δια την κατάσχεσιν και απόδοσιν, τη αιτήσει του Κράτους Μέλους προελεύσεως τον αγαθού, παντός πολιτιστικού αγαθού ούτω κλαπέντος και εισαχθέντος, μετά την θέσιν εν ισχύι της παρούσης Συμβάσεως εις τα δύο αναφερόμενα Κράτη, υπό τον όρον δτι το απαιτούν Κράτος θα καταβάλη δικαίαν αποζημίωσιν εις τον καλή τη πίστει αποκτήσαντα η εις τον νομίμως έχοντα κυριότητα επί του πράγματος. Αι αιτήσεις κατασχέσεως και αποδόσεως οφείλουν να σπευθύνωνται πρός το κατέχον το αγαθόν Κράτος διά της διπλωματικής οδού. Το αίτουν Κράτος οφείλει να παρέχη ιδίοις εξόδοις, παν μέσον αναγκαίας αποδείξεως, ίνα αιτιολογή την αιτησίν του περί κατασχέσεως και αποδόσεως. Τα Κράτη Μέλη απέχουν της επιβολής τελωνειακών δασμών η άλλων βαρών επί των αποδιδομένων συμφώνως τω παρόντι άρθρω πολιτιστικών αγαθών. Ολαι αι απαιτούμεναι διά την απόδοσιν των εν λόγω πολιτιστικών αγαθών δαπάναι, επιβαρύνουν το αιτούν Κράτος.
Αθρον 8.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως υποχρεούνται να πατάσσουν διά ποινικών η διοικητικών κυρώσεων παν άτομον υπεύθυνον παραβάσιως των εις τα ως άνω άρθρα (β) και 7 (β), προβλεπομένων απογορεύσεων.
Άρθρον 9.
Παν Κράτος Μέλος της παρούσης Συμβάσεως τον οποίου η ποιλιτιστική κληρονομία ενρίσκεται εν κινδύνω συνεπεία ωρισμένων αρχαιολογικών ή εθνολολογικών διαρπαγών, δύναται να απευθύνη εκκλησιν άλλα Κράτη Μέλη. Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως υποχρεούνται να συμμετέχουν εις πάσαν διεθνή επιχείρησιν συμφωνουμένην υπό τας εν λόγω συνθήκας, διά να ατοσαφηνισθούν και εφαρμοσθούν τα απαραίτητα διά την συγκεκριμένην περίπτωσιν μέτρα, περιλαμβανομένου και του ελέγχου της εξαγωγης, εισαγωγής ναι του διεθνούς εμπορίου των περί των πρόκειται πολιστικών αγαθών. Εν αναμονή συνάψεως συμφωνίας έκαστον Κράτος, θα λαμβάνη εν τω μέτρω του δυνατον, προσωρινά μέτρα προς αποτροπήν ανεπανορθώτου βλάβης της πολιτιστικής κληρονομίας του αιτούντος Κράτους.
Άρθρον 10.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν :
α) να περιορίζουν διά της εκπαιδεύσεως, της πληροφορήσεως και της επαγρυπνήσεως, τας μετακινήσεις των παρανόμως αφαιρεθέντων πολιτιστικών αγαθών, εξ οιουδήποτε Κράτους Μέλους της παρούσης Συμβάσεως και, συμφώνως πρός τας διαζούσας εις έκαστον κράτος συνθήκας, να υποχρεώνουν, επί ποινή επιβολής και διοικητικών κυρώσεων, τους αρχαιοπώλας όπως τηρούν βιβλίον εις το οποίον θα αναφέρωνται η προέλευσις εκάστου πολιτιστιιςού αγαθού, το όνομα και η διεύθυνσις του προμηθευτού, η περιγραφή. Και η τιμή εκάστου πωληθέντος αγαθού, καθώς και να πληροφορούν τον αγοραστήν του πολιτιστικού αυτού αγαθού διά την απαγόρευσιν εξαγωγής, της οποίας το αγαθόν τούτο δύναται να αποτελή αντικείμενον.
β) να προσπαθούν διά της εκπαιδεύσεως να δημιουργούν και να αναπτύσσουν εις το κοινόν το αίσθημα της αξίας των πολιτιστικών αγαθών και του κινδύνου, τον οποίον η κλοπή, αι λαθραίαι ανασκαφαί και αι παράνομοι έξαγωγαι αντιπροσωπεύουν διά την πολιτιστικήν κληρονομίαν.
Άρθρον 11.
Θεωρούνται ως παράνομοι αι διά της βίας εξαγωγή και μεταβίβασις κυριότητος των πολιτιστικών αγαθών, αι γενόμεναι αμέσως η εμμέσως διά της κατοχής χώρας τινός υπό ξένης δυνάμεως.
Άρθρον 12.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως θα σέβωνται την πολιτιστικήν κληρονομίαν εις τα εδάφη των οποίων διασφαλίζουν τας διεθνείς σχέσεις και θα λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα δια να απαγορεύουν και εμποδίζουν την παράνομον εισαγωγήν, εξαγωγήν και μεταβίβασιν κυριότητος των πολιτιστικών αγαθών εις τα εν λόγω εδάφη.
Άρθρον 13.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως αναλαμβάνουν επίσης την υποχρέωσιν, εν τω πλαισίω της νομοθεσίας εκάστου Κράτους :
α) να εμποδίζουν δι` όλων των προσηκόντων μέτρων, τας μεταβιβάσεις κυριότητος πολιτιστικών αι οποίαι τείνουν εις το να ευνοήσουν την παράνομον εισαγωγήν η εξαγωγήν των εν λόγω αγαθών.
β) να εξασφαλίζουν την συνεργασίαν των αρμοδίων υπηρεσιών τους πρός τον σκοπόν όπως διευκολύνεται η εις τον έχοντα νόμιμον δικαίωμα απόδοσις των παρανόμως εξαχθέντων πολιστικών αγαθών, εντός των συντομωτέρων προθεσμιών.
γ) να δέχωνται αγωγάς διεκδικήσεως των απωλεσθέντων η κλαπέντων πολιστικών αγαθών, ασκουμένας υπό του νομίμου κυρίου η εν ονοματί του.
δ) να αναγνωρίζουν το απαράγραπτον δικαίωμα εκάστου Κράτους Μέλους της παρούσης Συμβάσεως να εκάστου να κατατάσση και κηρύττη αναπαλλοτρίωτα ωρισμένα πολιστικά αγαθά, τα οποία, ως εκ τούτου δεν πρέπει να εξάγωνται και να διευκολύνη την εκ μέρους του ενδιαφερομένου Κράτους ανάκτησιν τοιούτων αγαθών εις την περίπτωσιν καθ` ην θα είχον ταύτα εξαχθή.
Άρθρον 14.
Διά να προληφθούν αι παράνομοι εξαγωγαί και να αντιμετωπισθούν αι υποχρεώσεις τας οποίας συνεπάγεται η εκτέλεσις των διατάξεων της παρούσης Συμβάσεως, έκαστον Κράτος Μέλος της Συμβάσεως θα πρέπει εν τω μέτρω των δυνάμεων του, να προικοδοτήση τας εθνικάς υπηρεσίας προστασίας της πολιστικής κληρονομίας με επαρκή προϋπολογισμόν και εάν παρίσταται ανάγκη, θα δύναται να δημιουργήση κεφάλαιου πρός τον σκοπόν αυτόν.
Άρθρον 15.
Ουδέιν εις την παρούσαμ Σύμβασιν εμποδίζει τα Κράτη Μέλη να συνάψουν μεταξύ των Ιδιαιτέρας συμφωνίας η να συνεχίσουν την εκτέλεσιν των ήδη συναφθεισών συμφωνιών αι οποίαι άφορονν εις την απόδοσιν πολιτιστικών αγαθών εξαχθέντων εκ τον εδάφους προελεύσεώς των, δι` οιονδήποτε λόγον, πρό της θέσεως εν ισχύι της παρούσης Συμβάσεως εις τα ενδιαφερόμενα Κράτη.
Άρθρον 16.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως θα αναφέρουν εις τας περιοδικάς εκθέσεις τας οποίας θα υποβάλλουν εις την Γενικήν Διά σκεψιν της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνων διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν, κατά τας ημερομηνιας και υπό την μορφήν τας οποίας αυτη ήθελε καθορισει, τας ιομοθετικάς και κανονιστικάς διατάξεις και τα άλλα μέτρα, τα οποία θα εχουν υιοθετήσει διά την εφαρμογήν τη παρούσης Συμβάσεως καθώς και διεκρινήσεις ως πρός την πείραν την οποίαν θα έχουν αποκτήσει εις τον τομέα αυτόν.
Άρθρον 17.
1. Τα Κρατη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως δύνανται να επικαλεσθούν την τεχνικήν βοήθειαν της Οργανώσεως των, Ηνωμένων εθνών διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμηn και την Μόρφωσιν, συγκεκριμένως ως πρός ό,τι αφορά εις :
α) την πληροφόρησιν και την εκπαίδευσιν.
β) την λήψιν σνμβουλών και την πραγματογνωμοσύνην. γ) τον συντονισμόν και τας καλάς υπηρεσίας.
2. Η Οργανωσις των Ηνωμένων Εθνων διά την Εκπαιδευσίν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν δύναται, τη ιδία πρωτοβουλία, να αναλαμβάνη ερεύνας και να δημοσιεύη μελέτας επί των προβλημάτων των σχετικών με την παράιομον κυκλοφορίαν των πολιτιστικών αγαθών.
3. Πρός τον σκοπόν αυτόν, η Οργάνωσις των Ηνωμέυων Εθων των διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν δύναται επίσης να προσφεύγη εις την συνεργασίαν μεθ` οιασδήποτε αρμοδίας μη κυβερνητικής οργανώσεως.
4. Η Οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνων διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν εξουσιοδοτείται όπως, τη ιδία πρωτοβουλία διατυπώνη πρός τα Κράτη Μέλη προτάσεις διά την εφαρμογήν της παρούσης Συμβάσεως.
5. Τη αιτήσει δύο τουλάχιστον Κρατών Μελών της παρούσης Συμβάσεως, τα οποία χωρίζει διαφορά σχετική με την εφαρριογήν της, η UNESGO δύναται να προσφέρη τας καλάς της υπηρσίας διά να επιτευχθή συμφωνία μεταξύ τους.
Άρθρον 18.
Η παρούσα Σύμβασις έχει διατυπωθή εις την Αγγλικήν, την Ισπανικήν, την Γαλλικήν και την Ρωσσικήν γλώσσαν, των τεσσάρων κειμένων εχόντων την αυτήν αποδεικτικήν ισχύν.
Άρθρον 19.
1. Η παρούσα Σύμβασις θα υποβληθή εις την επικύρωσιν η την αποδοχήν των Κρατών Μελών της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών διά την Εκπαίδευσιν την Επιστήμην και την Μόρφωσιν, συμφώνως πρός τας αντιστοίχους συνταγματικάς των διαδικασίας.
2. Τα όργανα επικυρώσεως η αποδοχής θα κατατεθούν παρά τω Γενικώ Διευθυντή της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν.
Άρθρον 20.
1. Η παρούσα Συμβάσις είναι ανοικτή εις την προσχώρησιν παντός Κράτους μη μέλους της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνων διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν, καλούμενον όπως προσχωρήση υπό του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Οργανώσεως. 2. Η πρεσχώρησις θα γίνη διά της καταθέσεως οργάνου προσχωρήσεως παρά τω Γενικώ Διευθυντή της Οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνων διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν.
Άρθρον 21.
Η παρούσα Σύμβασις θα τεθή εν ισχύι τρείς μήνας μετά την ημερομηνίαν καταθέσεως του τρίτου οργάσμου επικυρώσεως, αποδοχής η προσχώρήσεως, αλλά μόνον διά τα Κράτη τα οποία θα “εχονν καταθέσει τα αντίστοιχα οργανά των επικυρώσεως, αποδοχής η προσχωρήσεως κατά την ημερομηνίαν ταύτη η προγενεστέρως. Διά παν έτερον Κράτος θα ισχύη τρείς μηνάς μετά την κατάθεσιν του οργάνου του επικυρώσεως, αποδοχής η προσχωρήσεως.
Άρθρον 22.
Τα Κράτη Μέλη της παρούσης Συμβάσεως αναγνωρίζονν ότι αύτη είναι εφαρμόσιμος όχι μόνον επί των μητροπολιτικών εδαφών, αλλά επίσης και επί όλων των εδαφών των οποίων διασφαλίζουν τας διεινείς σχέσεις αναλαμβάνον την υποχρέωσινι να συμβουλεύωνται, εάν τούτο είναι αναγκάιον, τας κυβερνήσεις η άλλας αρμοδίας αρχάς των ως άνω εδαφών κατά την στιγμήν της επικυρώσεως, αποδοχής η προσχωρήσεως, η πρό ταύτης, επί τω σκοπώ όπως εφαρμοσθή η Σύμβασις επί των εδαφών τούτων, καθώς και να γνωστοποιούν εις κκτον Γενικόν Διευθυντήν της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν, τα εδάφη εκείνα εις τα οποία η Συνθήκη θα εφαρμοσθή,, της επικυρώσεως ταύτης εχούσης ισχύν τρείς μήνας μετά την ημερομηνίαν λήψεώς της.
Άρθρον 23.
1. Εκστοτον Κράτος Μέλος της παρούσης Συμβάσεως θα έχη την ευχέρειαν να καταγγείλη την παρούσαν Σύμβασιν ιδίω ονόματι η εξ ονόματος οιουδήποτε εδάφους του οποίου διασφαλίζει τας διεθνείς σχέσεις.
2. Η καταγγελία θα κοινοποιήται δι` εγγράφου κατατιθεμένου παρά τω Γενικώ Διεθυντή της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν.
3. Η καταγγελία θα καθίσταται ενεργός δώδεκα μήνας μετά την λήψιν του εγγράφου καταγγελίας.
Άρθρον 24.
Ο Γενικός Διευθυντής της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών διά την Εκπαίδευσιν , την Επιστήμην και την Μόρφωσιν θα πληροφορή τα Κράτη Μέλη της Οργανώσεως, τα Κράτη μη μέλη τα αναφερόμενα εις το άρθρον 20, καθώς και την Οργάνωσιν των Ηνωμένων Εθνων, περί της καταθέσεως όλων των οργάνων κυρώσεως, αποδοχής η προσχωρήσεως των μυημονειομένων εις τα άρθρα 19 και 20, καθώς και περί των κοινοποιήσεων και καταγγελιών των προβλεπομένων αντιστοίχώς εις τα άρθρα 22 και 23.
Άρθρον 25.
1. Η παρούσα Σύμβασις θα δύναται να αναθεωρηθή υπό της Γενικής Διασκέψεως της Οργανώσεως των Ηνωμένων εθνών διά την εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν. Η αναθεώρησις αύτη θα δεσμεύη εν τούτοις μόνον τα Κράτη τα οποία θα καταστούν μέλη της ανςθεωρημένης Συμβάσεως.
2. Εις περίπτωσιν καθ` ην η Γενική Διάσκεψις ήθελεν υιοθετήσει νέαν σύμβασιν επιφέρουσαν ολικήν η μερικήν αιαθεώρησιν της παρούσης Συμβάσεως, και εκτός εάν η νέα σύμβασις ήθελεν άλλως ορίζει, η παρούσα Σύμβασις θα παύη να είναι ανοικτή εις την κύρωσιν, αποδοχήν η προσχώρησιν από της ημερομηνίας της θέσεως εν ισχύι της νέας αναθεωρημένης συμβάσεως.
Άρθρον 26
Συμφώνως προς το άρθρον 102 του Χάρτου τωγ Ηνωμένων Εθνων, η παρούσα Σύμβασις καταχωρηθή εις την Γραμματείαντών Ηνωμένων Εθνων τη αιτήσει του Γενικού Διευθυντού της Οργανώσεως των Ηνωμένων εθνων διά την εκπαίδευσιν την Επιστήμην και την Μόρφωσιν.
Εγένετο εν Παρισίοις σήμερον δεκάτην εβδόμην ημέραν του Νοεμβρίου 1970, εις δύο αυθεντικά αντίτυπα φέροντα την υπογραφήν του Προέδρου της Γενικής Διασκέψεως συνελιούσης εις την δεκάτην έκτην συνοδόν της, και του Γενίκού Διευθυντού της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνων διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν, τα οποία θα κατατεθούν εις τα αρχεία της Οργανώσεως των Ηνωμένων εθνών διά την εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν και των οποίων ακριβή αντίγραφα θα δοθούν εις όλα τα Κράτη τα αναφερόμενα εις τα άρθρα 19 και 20, καθώς και εις τα Ηνωμένα Εθνη.
Το ανωτέρω κει μενον είναι το αυθεντικόν κείμενον της Συμβάσεως δεόντως υιοθετηθείσης υπό της Γενικής Διασκέψεως της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνων διά την Εκπαίδευσιν, την Επιστήμην και την Μόρφωσιν, κατά την δεκάτην έκτην σννοδόν της, ήτις συνήλθεν εν Παρισίοις και εκηρύχθη τερματισθείσα την δεκάτην τετάρτην ημέραν του Νοεμβρίου 1970.
Εις πίστωσιν απέθεσαν την υπογραφήν των, σήμερον δεκάτην εβδόμην ημέραν του Νοεμβρίου 1970.
Άρθρον δεύτερον
Η ισχύς του παρόντος άρχεται από της δημοσιεύσεώς του διά της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.
Ο παρών νόμος ψηφισθείς υπό της Βουλής και παρ΄Ημών σήμερον κυρωθείς , δημοσιευθήτω δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του Κράτους.
Εν Αθήναις τη 19 Δεκεμβρίου 1980
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ